تهران - تحریریه - برخی از بدعت ها و احادیث که در بین افکار شیعیان بعنوان امری بدیهی پذیرفته شد حاصل تلاش دشمنان پیامبر و بنی امیه برای مخدوش کردن چهره اهل بیت علیهم السلام و نسبت دروغ دادن ننگ هایی به آل محمد صلوات الله علیه بود که بر پیشانی خودشان نشسته است.
نکته ای که درخور توجه است استفاده اساتید و مولفان کتب درسی دینی شیعیان از برخی این روایات یا شخصیت ها است.
بعنوان نمونه در کتب درسی دوره های متوسطه از امام محمد غزالی بعنوان شخصیت و دانشمند مهم و تاثیر گذار اسلام یاد میشود که اگر چنین هم بوده بهتر است با توجه به نقشی که مسیر زندگی خویش انتخاب کرده این تعریف و تمجیدها در کتب درسی اهل تسنن گنجانده شود.
و به شخصیتی که راه خود را از ائمه اطهار جدا نموده در بین فرزندان شیعه بال و پر داده نشود.
سوالی که ذهن را مشغول میسازد اینست که چه کسانی کتب درسی شیعیان را مینویسند و چه کسانی بر این نوشته ها نظارت دارند.
در ادامه به یکی از این دروغ ها که برای فریفتن اذهان مسلمین ساخته و پرداخته گشته اشاره می شود.
پیوند آسمانی
با مِیسَره، غلام خدیجه، به سفر تجاری رفتی و با امانتداری و ذکاوتت سود فراوان نصیب خدیجه نمودی.
وقتی نگاه خدیجه دختر خویلد به تو افتاد، بلافاصله تو را شناخت. تو موعود ادیان بودی و او خوب می‌دانست موعود ادیان و انبیاء یعنی چه!
خدیجه نمی‌خواست تو را از دست بدهد. به همین دلیل خودش از تو خواستگاری کرد و هنگام ازدواج هم مهریه‌ی خویش را خودش پرداخت نمود.[26]
خدیجه پاک‌ترین و شریف‌ترین زن حجاز بود.
برخلاف آنچه بعدها دهان به دهان چرخید تا شاید از عزت و جایگاه خدیجه کم شود، خدیجه هنگام ازدواج با تو بیوه زنی 40 ساله با فرزندانی از دو همسر پیشین نبود. تو و خدیجه تقریبا هم سن بودید (آن زمان خدیجه 25 وشما 26سال داشتید.) خدیجه هیچگاه قبل از تو ازدواج نکرده بود و خود فرزندی نداشت.
او که ثروتی فراوان داشت از روی خیر خواهی فرزندان خواهرش، هاله را که زینب و رقیه نام داشتند تحت تکفّل گرفته بود. هنگامی که با تو ازدواج کرد، بعد از مدتی مادرشان هاله از دنیا رفت و زینب و رقیه نزد شما بزرگ شدند. آنها رَبیبه (دختر خوانده) تو شدند.[28]
پیوند آسمانی پیامبر مهربانی و حضرت خدیجه(س) گرامی باد.
پی نوشت:
فایل صوتی: مسعود بسیطی.
26-بحارالانوار، ج 16، ص 14.
27- بحارالانوار، ج 16، ص 10./بیهقی: دلائل النبوة، ج 2، ص 71 و 72.
28- بحارالانوار، ج 22، ص 191.
نظر شما