«نسبت مخارج دولت در آموزش به تولید ناخالص» نشان دهنده مشارکت دولت در پرداخت هزینه­‌های آموزشی است. «نسبت مخارج دولت در آموزش به تولید ناخالص» در ایران حدود ۳ درصد است، اما برای کشورهایی مانند عربستان، سوئد، فنلاند، برزیل و فرانسه حدود ۶ درصد و کشورهایی مانند هلند، کانادا، انگلستان، استرالیا، آلمان، آمریکا و سویس حدود ۵ درصد می باشد. 

در ایران عدالت آموزشی از بین رفته و آموزش طبقاتی شده است. کاهش مخارج دولت در آموزش، نتیجه اجرای سیاست­‌های خصوصی‌سازی و کاهش اندازه دولت است. عدالت آموزشی در برخورداری افراد از حق دسترسی به آموزش برابر، نفی تبعیض طبقاتی و آموزش همگانی باکیفیت تعریف می‏‌شود.

مهم‌ترین پیامد کاهش مخارج آموزشی دولت، تنزل کیفیت آموزش طبقات متوسط و فقیر جامعه است که نتیجه آن، تبعیض و نابرابری شدید آموزشی و فرصت­‌های نابرابر رشد است. با گسترش مدارس غیرانتفاعی و در سوی دیگر، افت مستمر کیفیت مدارس دولتی، آموزش از کالایی عمومی به کالایی خصوصی تبدیل شده که برخورداری از آن با تمکن مالی خانواده­‌ها، ارتباط مستقیم دارد.

پایان/