به گزارش تحریریه، کف کاهش قیمت دلار باتوجه به ورودی بسیار بالای ارزی سال جاری و برنامه های کلان اقتصادی کشور چقدر قیمتگذاری خواهد شد؟ این سوالی است که مردم و فعالان اقتصادی به دنبال پاسخ به آن هستند. 

متغیرهای ظاهری موثر بر قیمت دلار و سایر ارزهای خارجی:

1. افزایش فروش نفت
2. افزایش قیمت نفت
3. افزایش صادرات غیرنفتی
4. کاهش یا لغو تحریم(های بانکی)

را می دانند، اما متغیرهای واقعی موثر بر قیمت دلار و سایر ارزهای خارجی:

1. لابی رانتی های فولادی و پتروشیمی
2. بقا یا حذف دلار 4200 تومانی
3. توازن بودجه دولت

هستند که در 4 سال اخیر بازار ایران را با الاکلنگ بی پایان نوسانات ارزی به اغتشاش کشیده اند و با همان قدرت به میدان داری مشغول هستند. 

این جریان رانتی به جای تمرکز بر کنترل خلق پول، چشم خود را بر روی عملکرد نظام بانکی بسته، و بر سر مسائل بی اثر بر تورم مانند حقوق معلمان و یا حقوق کارگران جریان سازی سنگین رسانه ای ایجاد می کند. و حالا در تازه ترین سیاستگذاری، کف قیمتی برای دلار را بر 25 هزار تومان تعریف کرده است که نشان می دهد بانک مرکزی اجازه نمی دهد دلار از این رقم پایینتر بیاید. 

افزایش مجدد نرخ تورم در ماه گذشته نشان می دهد که کنترل تورم که سفره مردم را کوچک می کند اهمیتی ندارد و سهم بودجه دولت در تورم ناچیز بوده است، اما آنرا مشکل اصلی معرفی کرده بودند. درحالیکه دولت دست از سر خلق پول بودجه ای برداشته است و با استفاده از راههای دیگر منابع خود را تامین می کند، اما خلق پول روزانه همچنان بیش از 3500 میلیارد تومان است که نقدینگی را تا پایان سال 1401 از 6000 هزار میلیارد تومان فراتر خواهد برد. 

ظاهرا دولت و سیاستگذاران علاقه ای ندارند درباره منشا خلق پول روزانه بیش از 3500 میلیارد تومان اظهارنظر کنند و مشخص نیست که پس از خارج شدن سهم بودجه دولت از خلق پول و حذف دلار 4200 تومانی در بودجه سال 1401 که دست دولت را به طور کامل از داستان خلق پول کوتاه می کند، طرفداران نظام بانکی چه بهانه ای برای توجیه خلق پول سرسام آور کنونی خواهند تراشید. 

دولت به جای کنترل تورم، رسانه ها را با اخبار جلسات مدیران وزارتخانه های خود با فرماندهی محمد مخبر درباره کنترل قیمت ها پر کرده است. درحالیکه با وجود تورم بالا؛ حفظ قیمت ها و ممانعت از افزایش آنها یک امر غیرممکن است که در 32 سال گذشته به سیاست جاری کشور تبدیل شده است. 

پایان/