به گزارش تحریریه، «پل کروگمن» برنده جایزه نوبل اقتصاد در تحلیل اوضاع اقتصادی سال ۲۰۲۱ عنوان داشت سیاست اقتصادی در سال ۲۰۲۱ در واقع بسیار به جا بود. با توجه به دگرگونی های ناشی از بیماری همه گیر دوساله، ما در واقع اقتصاد گلدیلاک را اجرا کردیم، اقتصادی که نه خیلی سرد بود و نه خیلی گرم.

برای اقتصاد ایالات متحده، سال ۲۰۲۱ هم بهترین زمان و هم بدترین زمان بود. این سال شاید آنقدرها هم برای واشنگتن بد نبود. خبر خوب این بود که بیکاری به لطف رشد سریع و ایجاد شغل کاهش یافت و به همان سرعتی که در دوران بهبود در اوایل دهه ۱۹۸۰ کاهش یافت. خبر بد اما رسیدن تورم به بالاترین سطح خود در چند دهه گذشته بود.

بنابراین، اقتصاددانانی که در اوایل سال گذشته در مورد تورم هشدار داده بودند، درست می گفتند، آنهایی هم که ریسک را کم اهمیت جلوه می دادند یا فقط یک دوره کوتاه از افزایش قیمت ها را پیش بینی می کردند، تفکر اشتباهی داشتند.

با این حال، دو سوال در مورد ترکیب اخبار خوب و بد وجود دارد که مردم باید بپرسند. آیا می‌توانستیم با داشتن تصویر شغلی بدتر، تورم بسیار کمتری داشته باشیم؟ و اگر نه، آیا پذیرش بهبود آهسته‌تر وضعیت اشتغال در ازای تورم کمتر ایده خوبی بود؟ من در مورد سوال اول یک نه قطعی و در مورد دوم یک نه احتمالی هر چند کاملا مطمئن را بیان می کنم.

سیاست اقتصادی در سال ۲۰۲۱ در واقع بسیار خوب بود. بهبود دوران کووید بسیار نامتعادل بوده و ترس از سرایت بیماری تقاضا برای خدمات حضوری همچون دریافت وعده های غذایی رستوران ها را محدود کرده است؛ مردم با خرید کالاهای فیزیکی مانند خودرو و لوازم خانگی جبران کرده اند. خرید واقعی کالاهای بادوام مصرفی همچنان بیش از ۲۰ درصد بالاتر از سطح قبل از همه گیری است، در حالی که خرید خدمات اخیراً به سطح دو سال قبل بازگشته است.

در مواجهه با تقاضای پرنوسان و عرضه محدود چه اتفاقی باید بیفتد: قیمت چیزهایی که مردم برای خرید آن تلاش می کنند باید نسبت به قیمت چیزهایی که مردم هنوز از آنها اجتناب می کنند افزایش یابد. مطمئناً، نسبت شاخص قیمت کالاهای بادوام به خدمات به میزان قابل توجهی افزایش یافته است.

این تورم نسبی در قیمت کالاها در مقایسه با خدمات غیرقابل اجتناب بود، اگر نمی‌خواستیم کمبودهای فلج‌کننده را تجربه کنیم - که در واقع از آن اجتناب کردیم: برخی از اقلام مصرفی به سختی به دست می‌آمدند، اما پیش‌بینی‌های مربوط به فصل تعطیلات محقق نشد.

اگر قیمت‌های خدمات را کاهش می‌دادیم، می‌توانستیم تورم کلی کمتری داشته باشیم. آیا این مسیر بهتری بود؟

خوب، راهی وجود ندارد که بتوانیم قیمت خدمات را بدون کاهش اشتغال در این بخش کاهش دهیم. یعنی، مگر اینکه سیاستگذاران به عصای جادویی دسترسی داشته باشند. من در مورد آن چیزی نشنیده‌ام، ما می‌توانستیم تورم سال ۲۰۲۱ را تنها به قیمت بهبود خیلی کندتر مشاغل پایین نگه داریم.

این پیشنهاد نامناسبی بود. بیکاری بالا فقط در صورت وقوع مضر نیست بلکه اثرات مخرب بلندمدتی دارد، زیرا شواهد نشان می‌دهد که جوانانی که زندگی کاری خود را در بحبوحه ضعف اقتصادی آغاز می‌کنند، آسیب‌های مداومی می‌بینند.

بنابراین اگر افزایش تورم در سال ۲۰۲۱ به مارپیچ قیمت دستمزد تبدیل نشود و در نهایت بتوانیم تورم را بدون نیاز به گذر از یک بحران جدی به پایین برگردانیم، عقب انداختن بهبود اقتصادی یک اشتباه جدی خواهد بود. رکود اقتصادی یک تراژدی است.

بنابراین، آیا می‌توانیم تورم را به طرز عادلانه‌ای کاهش دهیم؟ فدرال رزرو فکر می کند ما می توانیم. اکثر پیش بینی کنندگان مستقل نیز همین اعتقاد را دارند. من هم همینطور، گرچه ممکن است همه اشتباه کنیم.

 برای کسانی که اخبار مالی را دنبال می کنند، اینگونه نیست؛ نشانه هایی از صورتجلسه تازه منتشر شده فدرال رزرو وجود دارند که نشان می دهد مقامات نگران تورم هستند. آن ها می خواهند نرخ بهره را در سال جاری افزایش دهند.

انتظار دارم مردم زیادی از بیان این مطلب که اخیراً سیاست گذاران اقتصادی کارهای بسیار خوبی انجام داده اند، بسیار ناراحت می شوند. با این حال، قبل از شروع به شعار دادن در مورد تورم، از خود بپرسید که چه کار متفاوتی انجام داده اید و آیا سیاست های جایگزین شما با اخبار بسیار خوبی که در مورد مشاغل داشته ایم مطابقت دارد یا خیر.

من نمی گویم که تورم را نادیده بگیریم. اکنون که به نظر می رسد اقتصاد در حال نزدیک شدن به ظرفیت خود است، فدرال رزرو حق دارد افزایش نرخ بهره را در نظر بگیرد. اما پذیرش تورم برای یک دوره، احتمالاً امر درستی است.

پایان/