به گزارش تحریریه، هند و پاکستان به عنوان دو رقیب هسته ای جنوب آسیا از زمان هسته ای شدن از سلاح های هسته ای خود استفاده نکرده اند زیرا ترس از آسیب پذیری متقابل وجود دارد. آسیب پذیری متقابل به این معنی است که دو کشور قدرت و توانایی حمله به یکدیگر را دارند اما به دلیل ترس از پاسخ طرف مقابل، از انجام چنین فعالیتی خودداری می کنند؛ موضوعی که موجب حاکم شدن بازدارندگی هسته ای شده و به این ترتیب ثبات در منطقه حاکم می شود.

پایگاه تحلیلی «مادرن دیپلماسی» در گزارشی نوشت، هند اما در تلاش برای دستیابی به هژمونی و اعتبار منطقه‌ای، سعی می‌کند این احساس آسیب ‌پذیری متقابل را با استفاده از موقعیت‌ های نظامی تهاجمی و دستیابی به فناوری های دیگر از بین ببرد. این کشور در نظر دارد یک سپر دفاعی چندلایه داشته باشد که بخشی از آن را به صورت بومی توسعه داده و بخشی دیگر را با دستیابی به فناوری ایالات متحده، روسیه و اسرائیل توسعه دهد تا این سپر دفاعی چهار لایه خود را در پایتخت خود دهلی نو تکمیل کند.

پیگیری این «سامانه دفاع موشکی» (BMD) توسط هند می‌تواند احساس امنیت کاذبی را در ذهن سیاست‌گذاران این کشور ایجاد کند؛ موضوعی که منطقه را بی‌ ثبات می کند، زیرا مقامات این کشور پس از آن می ‌توانند برای هر گونه اقدام تهاجمی علیه پاکستان اقدام کنند.

هند در سال ۲۰۱۶ علاوه بر خرید سامانه گنبد آهنین اسرائیل، سامانه دفاع هوایی اس-۴۰۰ «تریومف» روسیه را نیز با قراردادی ۵.۴۳ میلیارد دلاری خریداری کرد که تحویل این سامانه به تازگی آغاز شده است. سامانه اس-۴۰۰ توسط شرکت طراحی مرکزی آلماز روسیه توسعه یافته است و می تواند در درجه اول موشک های کروز، پهپادها و هواپیماها در ارتفاع ۳۰ کیلومتری و در برد ۴۰۰ کیلومتری را هدف قرار دهد.

سامانه اس – ۴۰۰ «تریومف» سامانه زمینی و موشکی روسیه با برد بالا و برد متوسط است. این سامانه قادر است به صورت همزمان حداکثر ۳۶ هدف را با هدایت حداکثر ۷۲ فروند موشک مورد هدف قرار دهد.

استقرار سامانه دفاع موشکی بالستیک در جنوب آسیا می ‌تواند با افزایش احتمال وقوع جنگ، این منطقه را بی‌ ثبات ‌تر از قبل کند. دستیابی به چنین سیستمی هند را تهاجمی تر خواهد کرد و به طور بالقوه می تواند منجر به بی ثباتی شود. هند بر این باور است که با استفاده از این سامانه به طور بالقوه می تواند به بخش های سیاسی، اقتصادی و استراتژیک پاکستان حمله کند و همزمان اقدامات پاکستان برای پاسخ را نیز مهار کند. البته این دیدگاه به شدت پوچ واشتباه است.

با این حال این سامانه نقاط ضعفی نیز دارد، زیرا هیچ سیستمی نمی تواند محافظت ۱۰۰درصدی بدهد. سامانه دفاع موشکی یاد شده در برابر پهپادها، هواپیماها و موشک های کروز موثر است نه در برابر موشک های بالستیک و این امر اعتبار سیستم را کاهش می دهد. علاوه بر این، هند با استفاده از این سامانه تنها می تواند از چند شهر خود محافظت کند و کل کشور تحت حمایت این سیستم قرار نمی‌گیرد؛ موضوعی که باعث خشم در میان هندی ‌ها نیز خواهد شد. علاوه بر این، با توجه به زمان کوتاه پرواز بین دو کشور، آثار حمله همچنان می توانند در داخل هند سقوط و در آنجا نیز خسارت ایجاد کنند.

علاوه بر این، درجه تاثیر «موشک‌هایی مجهز به سیستم کلاهک‌های چندگانه» یا «میرو» (MIRVs) را نمی توان کاهش داد، زیرا سامانه دفاع موشکی هند می تواند تنها یک موشک را در یک زمان مورد اصابت قرار دهد اما موشک میرو چندین موشک به طور همزمان پرتاب می کنند که  سیستم دفاعی هند قادر به رهگیری و مهار همه آنها نیست. همه این موارد اعتبار سیستم موشکی هند را تضعیف می کند.

پایان/