به گزارش تحریریه، پایگاه خبری «بیزینس اینسایدر» در گزارشی نوشت، در ۲۰ سپتامبر ۱۹۵۰، یک کشتی نیروی دریایی ایالات متحده در نزدیکی سواحل سانفرانسیسکو از یک شلنگ غول پیکر برای پاشیدن میکروب ها به هوا استفاده کرد. ارتش در حال آزمایش بود که چگونه یک حمله با سلاح بیولوژیکی بر ۸۰۰  هزار ساکن شهر تاثیر می گذارد.

مردم سانفرانسیسکو هیچ چیزی نمی دانستند. نیروی دریایی این آزمایش ها را به مدت هفت روز ادامه داد و به طور بالقوه باعث مرگ حداقل یک نفر شد. این یکی از اولین آزمایشات سلاح های بیولوژیکی در مقیاس بزرگ بود که تحت یک برنامه آزمایش جنگ میکروبی به مدت ۲۰ سال از سال ۱۹۴۹ تا ۱۹۶۹ ادامه یافت. دولت بعدا توضیح داد که هدف جلوگیری از استفاده از سلاح‌ های زیستی علیه آمریکا و هم پیمانانش بود و اگر بازدارندگی شکست خورد، آنان بتوانند تلافی کنند.  

«لئونارد کول» استادیار علوم سیاسی در دانشگاه راتگرز نیوجرسی آمریکا و مدیربخش پژشکی اورژانس در دانشگاه پزشکی راتگرز این رخداد را در کتاب خود با نام «ابرهای پنهانکاری: آزمایش های جنگ میکروبی ارتش در مناطق پرجمعیت» مستند کرده است؛ نتایج 239 تست انجام شده در سانفرانسیسکو که در کتاب به آن اشاره شد، به چند دلیل حائز اهمیت بود.

نخست، به این دلیل که واقعا این آزمایش ها در سانفرانسیسکو در امراحل ابتدایی شروع برنامه صورت گرفت... همچنین رویدادی غیرعادی تقریبا همزمان چند روز پس از انجام آزمایشات ارتش در بیمارستان استنفورد هم رخ داد. کارکنان بیمارستان از حضور یک بیمار آلوده به باکتری به نام «سراشیا مارسسنس» که هرگز در بیمارستان پیدا نشده بود و در منطقه نادر بود، چنان شوکه شدند که مقاله ای در مورد آن در یک مجله پزشکی منتشر کردند. این بیمار که «ادوارد نوین» نام داشت، پس از سرایت عفونت به قلبش درگذشت.

سراشیا مارسسنس یکی از دو نوع باکتری بود که کشتی نیروی دریایی بر فراز منطقه اسپری کرده بود. سانفرانسیسکو اولین یا آخرین آزمایش بر روی شهروندانی نبود که از ای اقدامات آگاهی نداشتند.

آزمایش‌ های دیگر شامل آزمایش داروهای روانگردان بر روی شهروندانی بود که از این آزمایش بی‌خبر بودند. در یک حادثه تکان دهنده و معروف، محققان دولتی بدون اطلاع دادن به تعدادی از مردان ، اثرات سیفلیس را بر سیاه پوستان آمریکایی مطالعه کردند. محققان پس از در دسترس قرار گرفتن درمان بیماری، علیرغم پیامدهای مخرب و تهدید کننده سلامتی ناشی از  انجام این آزمایش برای مردان و خانواده هایشان، روند درمان را متوقف کردند تا بتوانند به مطالعات خود درباره این بیماری ادامه دهند.

این آزمایشات درباره جنگ میکروبی بود که کول روی آن تمرکز کرد.

او می‌گوید: «همه این آزمایش ‌های دیگر، که بسیار وحشتناک نیز بودند، بر روی افرادی که تعدادشان به صدها نفر می ‌رسید، تاثیر گذاشت. اما وقتی در مورد قرار دادن میلیون ها نفر در معرض انتشار برخی از مواد شیمیایی یا عوامل بیولوژیکی صحبت می کنید، تاثیر کمی آن غیرقابل باور است.

کول بیان داشت: «علیرغم ادعای ارتش مبنی بر انتخاب «شبیه‌ سازی‌ های بی‌ ضرر» سلاح ‌های بیولوژیکی، هر یک از عوامل بیولوژیکی و شیمیایی که ارتش استفاده می‌کرد، از طریق گزارش‌ های پزشکی به چالش کشیده شد».

به گفته این استاد دانشگاه اکنون همه این سلاح ها بیماری زا یا پاتوژن محسوب می ‌شوند.

در گزارش های نظامی که توسط کول استناد شده است، محققان ادعا می کنند که برای حمله ای آماده می شوند که ممکن است شهروندان سیاه پوست را هدف قرار دهد. او در بخشی از کتاب نقل قولی آورده که فردی در آن می گوید: «از آنجایی که سیاه پوستان نسبت به سفیدپوستان بیشتر به بیماری قارچی «کوکسیدیوئید» یا «تب دره» حساس هستند، این بیماری قارچی شبیه سازی شد».

کول تصریح کرد، زمانی که این آزمایش ‌ها برای اولین بار در سال ۱۹۸۰ فاش شد، جنبه نژادی آن جنجال ایجاد کرد.

پایان/