به گزارش تحریریه، «زیگمار گابریل» وزیر امور خارجه سابق آلمان مصاحبه ای را در زمینه پیامدهای پیمان جدید آکوس (AUKUS) بر اروپا و ناتو انجام داد. کانال «اورآسیا پست» بخش هایی از این گفت وگو را منتشر کرد که در آن عنوان داشت این تصمیم از دیدگاه استرالیا قابل درک است. تغییر گرایش از زیردریایی های دیزلی فرانسه به زیردریایی های هسته ای آمریکا و انگلیس نشان می دهد که استرالیا از چین و توانایی های نظامی آن، بیش از پیش نگران و دستپاچه شده است.

البته نحوه اطلاع رسانی این تصمیم، شاهد دیگری است بر اینکه ما اعضای ناتو دیگر به هیچ وجه قادر نیستیم، درباره چنین موضوعاتی با یکدیگر گفتگو کنیم.

این نوع رفتار به تقویت مواضع منتقدین غرب کمک بسیاری کرده است. این اتفاق خود به تنهایی ضربه سختی بر پیکره ناتو بود. علاوه بر آن، این موضوع همچنین ثابت کرد که چهارچوب های آسیایی وابسته به آمریکا از جمله استرالیا و همچنین گروه کواد، که هند و ژاپن نیز در آن دخیل هستند، برای آمریکا مهمتر از ناتو شده اند.

اما پرسش اصلی این است که آیا ما شاهد مسابقه هسته ای در منطقه خواهیم بود و آیا این امر منجر به اشاعه فناوری هسته ای و غنی سازی اورانیوم و در نتیجه ساخت سلاح های هسته ای در منطقه خواهد شد؟ استرالیا اعلام کرده است که به هیچ وجه این مسیر را نخواهد رفت. اما هنوز نمی توان پیش بینی کرد که آیا دیگر کشورهای منطقه و همپیمان آمریکا اینگونه عمل خواهند کرد یا نه. گسترش فناوری سلاح هسته ای، خطری است که به سرعت در حال افزایش است.

وی در مورد دیدگاه کشورهای اروپایی به این موضوع نیز اظهار داشت: ابتدا باید متوجه باشیم آنچه که ما شاهدش هستیم کمی طبیعی است. کشوری مانند چین نمی خواهد برای کشورهای استعمارگر سابق خود، تنها فروشنده جنس های نامرغوب باشد. کشوری با جمعیت بیش از یک میلیارد نفر می خواهد صادرکننده فناوری باشد و حرفی برای گفتن در جهان داشته باشد. در درجه اول این یک روند کاملا طبیعی است. اما این روند طبیعی نبوده است که ایالات متحده طی سی سال گذشته جهان را به صورت شبه تک قطبی تعریف کرد، این تعریف حالا به بن بست رسیده است. 

وی افزود: دوم آنکه ما باید از خود بپرسیم آیا موفق می شویم با چین در مورد مسائل اساسی امنیتی راه حل هایی پیدا کنیم که ما و غرب را در برابر یک رویارویی نظامی حفظ کند. موضوعات اصلی در اینجا آزادی کشتیرانی در دریای جنوبی چین و تایوان است. به نظر من، فرصت های خوبی وجود دارد، چرا که در نهایت هیچ یک از دو طرف نفعی در درگیری نظامی واقعی ندارد. از نظر اقتصادی رقابت سختی وجود خواهد داشت، اما اینجا نیز موضوع بر سر این است که کدام طرف بر دیگری برتری دارد؟ نه به زانو درآوردن دیگری.

گابریل در پایان عنوان داشت که نکته سوم این است که آلمان درباره حفظ محیط زیست به صورت عجیبی زیاد صحبت می کنند. بدون چین نمی توان در این حوزه پیشرفتی داشت و احتمال این که ما در همه زمینه ها با چین مناقشه داشته باشیم، اما در زمینه حفظ محیط زیست به خوبی همکاری کنیم، صفر است. به همین دلیل ما باید راه های همکاری با این کشور بزرگ را پیدا کنیم، کشوری که بسیار متفاوت از ما است و می خواهد در جهان نفوذ خود را گسترش دهد. در غیر این صورت نه می توانیم اپیدمی را تحت کنترل بگیریم، نه محیط زیست حفاظت کنیم و نه مانع گسترش سلاح های هسته ای بشویم.

پایان/