به گزارش تحریریه، پیشاپیش از خدمت مخاطبان عذرخواهی می کنم اما این صحنه چنان سنگین و غیرقابل هضم بود که چاره ای جز اطلاع رسانی به میز سبک زندگی تحریریه نداشتم.

چند سال است که برای اخذ مجوز مراکز اقامتی، تفریحی بین جاده ای و احداث پمپ بنزین بین سرمایه گذاران مسابقه سختی برقرار است. گفته می شود این مجوزها به سختی به متقاضیان داده می شود و مسائل گوناگون زیست محیطی، رفاهی، امنیت جاده ای، مذهبی و غیره  در آن دیده شده است.

مجتمع های توریستی و تفریحی «ن» از جمله مجموعه اقامتگاه های پرشعبه در ایران هستند که از قضا در ساخت آن هزینه بسیاری صورت می گیرد و از نظر ظاهری بسیار لوکس هستند. در ظاهر برای این مجتمع ها نمازخانه ای هم تعبیه شده است. اما به نظر می رسد مدیران برخی از این مجتمع ها به نام برند خود و رضایت مسافران توجهی ندارند و فقط چند سال خود را موظف به رعایت قوانین و کسب درآمد سرشار می بینند و پس از آن که مجتمع مشتری های خود را پیدا کرد، کالاها و مواد غذای را به چند برابر قیمت به مردم می فروشند و دیگر هیچ مسئولیتی نمی پذیرد.

هفته گذشته به یکی از شعب مجموعه توریستی و بین راهی «ن» در ابتدای جاده هراز بعد از آمل برای اقامه نماز و صرف نهار مراجعه کردم اما در کمال تعجب مشاهده شد که نمازخانه به ظاهر شیک این مجموعه فاقد امکانات بود؛ پنجره ای نداشت و چراغی هم برای روشنایی در آن دیده نمی شد. بدتر از همه این بود که در داخل نمازخانه و در کنار ورودی داخلی شبستان یا محل اقامه نماز سگ ها به راحتی رفت و آمد داشتند و در آن محل خوابیده بودند. بزرگی این سگ های وحشی به اندازه ای بود که دختر کوچکم ترسید و از ورود به نمازخانه امتناع کرد.

پس از پرس و جوی فراوان فردی را از دفتر مدیریت یافتم و در این مورد اعتراض کردم اما تا زمان حضورم در آن محل هیچ اتفاق خاصی رخ نداد.

احتمالا صدور این مجوزها به وزارتخانه های راه و شهرسازی یا میراث فرهنگی و گردشگری ارتباط دارد اما چرا پس از صدور مجوز و در سالیان متمادی به این نکته توجه نمی شود. در بیشتر این مجتمع ها قیمت ها سرسام آور و خدمت رسانی ها ناقص است. گذشته از بحث ورود سگ در نمازخانه این مجتمع، در برخی مواقع بهداشت آن ها به خوبی رعایت نمی شود. علاوه بر این در مجموعه فوق قیمت ها فضایی است به گونه ای که به عنوان مثال قیمت یک پیتزای معمولی دوبرابر رستوران های خوب و برندهای تهران است.  

انتظار می رود در یک کشور اسلامی جایگاه مکان فرایض دینی و حقوق حیوانات و از جمله سگ که حامیان فراوانی دارد، مشخص باشد؛ همانگونه که کشتن یک سگ دردآور است ورود این حیوان به نمازخانه و مسجد به هیچ عنوان پذیرفته شده نیست؛

شاید در دولت پیشین ترس از هیاهوی حافظان محیط زیست باعث چشم پوشی از خیلی مسائل شد اما اکنون وظایف بسیار سنگین تر است و باید مدیریتی مناسب به کار بسته شود. بازرسان ستادی، استانی و حتی مدیران مجموعه های رفاهی هم باید با دقت و دلسوزی بیشتری به خدمات ارائه شده، شرایط و انتظارات مسافران توجه داشته باشند. 

پایان/