نسبت پایه پولی به حجم نقدینگی در روندی تنزلی از ۴۵ به ۱۳ درصد در دو دهه گذشته کاهش یافت که نشان می دهد نقش بانک مرکزی (و به تبع آن استقراض دولت از بانک مرکزی) در خلق نقدینگی کمرنگ شده است. حتی در سال ۱۳۹۹ که اقتصادخوانده های نئولیبرال کارگزارانی برای تحریک مردم به سمت خرید سهام و دلار بر روی استقراض دولت از بانک مرکزی (و خلق نقدینگی) خیلی مانور دادند، این نسبت مقداری کاهش یافت.

نسبت پایه پولی به تولید ناخالص داخلی از ۱۹ به ۹ درصد در دو دهه اخیر کاهش یافته است.

رسانه ها و اقتصادخوانده های نئولیبرال که همواره از بانکها و به ویژه بانکهای خصوصی دفاع کرده اند (و خلق نقدینگی، بنگاه داری و مداخله و سفته بازی و سوداگری در بازارهای املاک، ارز، سهام و کامودیتی بانکهای خصوصی را پوشش داده اند)، همواره سعی کرده اند با فرافکنی دولت و کسری بودجه را عامل اصلی خلق نقدینگی معرفی کنند.

مهمترین چالش پیش روی دولت جدید مقابله با مداخله بانکهای خصوصی در بازارهای ارز و سهام برای سفته بازی و سوداگری و افزایش قیمتها است.

پایان/