تهران-تحریریه-

اصلاح طلبان هیچ گزینه مناسب و قابل رقابتی که بتوانند از او بهره ببرند، ندارند. اینها فقط منت بر سر آقای روحانی در این ارتباط گذاشتند.

امیر رضا واعظی آشتیانی معتقد است که « روحانی تمایلش به سمت آقای لاریجانی بیشتر خواهد بود و قطعا او به سمت موازنه قدرت خواهد رفت. اگر آقای جهانگیری را در قامت اجرایی دیده اید هیچ پتانسیلی که بتواند رقیب باشد را ندارد. »

با او در مورد نسبت حسن روحانی با نیروهای اصولگرا گفت و گو کرده ایم : آقای واعظی آشتیانی ما در دو سه ماه اخیر دو صورت متفاوت از آقای روحانی را دیده ایم . ایشان قبل از انتخابات و در ایام تبلیغات با کاراکتر اصلاح طلبی و حتی گاهی فراتر از آنها دیده می شدند و بعد از انتخابات در قالب یک شخصیت محافظه کار و حتی گاهی کاملا اصولگرا قرار گرفته اند. شما این مساله را چگونه تحلیل می کنید : آقای روحانی در واقع خواسته اند در عالم سیاست از همه ظرفیتها در فضاهای مناسب استفاده کند. یعنی اینکه قبل از انتخابات یک ژست اصلاح طلبانه داشته باشد و بتواند آن طیفی که بناست احیانا رای ندهند را به سمت خودش جذب کند. ایشان وقتی که انتخاب شدند، با توجه به موقعیت مجلس سعی کردند که فضای سیاسی را به گونه ای رصد کنند که بتوانند از ظرفیت اصولگرایی در حمایت از ایشان بهره ببرند. البته اسم این را سیاست یا سیاستمداری می گذارند! یعنی کسانی که سیاست را این گونه تعبیر و تعریف می کنند اسمش را سیاستمداری می گذارند. یا به تعبیری می توانیم بگوییم که این دسته افراد فارغ از آقای روحانی اگر بخواهیم نگاه کنیم، اگر بخشهایی از کتاب ماکیاول را مطالعه کرده باشید، جان کلام و حرفش در سرتاسر کتابش این است که «شما آن چیزی که هستید، نشان ندهید بلکه آنچه را که می خواهند از خودت نشان بده». یعنی باطنت را فارغ از بیان و ظاهرت داشته باش. امیدوارم که بنده در ارتباط با این دسته افراد اشتباه کنم ولی متاسفانه چنین فضایی برای برخی از آقایان در عرصه های مختلف از جمله در عالم سیاست وجود دارد. * به هر حال در شرایط فعلی اوضاع به گونه ای شده است که آقای روحانی تمایلاتی به سمت راست میانه پیدا کرده اند . شما فکر می کنید نشبت آقای روحانی با این یف چگونه خواهد شد ؟ در مرحله اول آقای روحانی علاقه مند است که از ظرفیت رقیب اصولگرایان استفاده کند هرچند که اصلاح طلبان هیچ گزینه ای را برای رقابت نداشتند. آنها فقط می خواستند منتی را بر گردن آقای روحانی داشته باشند و تصورشان این بود که با گذاشتن این منت سهم قابل توجهی را می توانند در موازنه قدرت در کابینه داشته باشند. ولی ورود آقای روحانی در فاز دوم به گونه ای بود که ظاهرا انگار اصولگرایان به تعبیر بنده وفادارتر هستند. هرچند که خانواده بزرگ اصولگرایی از تنوع نگاه برخوردار است. یک طیفی از اصولگرایان رفتار، منش و کردار آقای روحانی را قبول ندارند. یک گروه دیگر هستند که به هر جهت سیاست ها و رفتارهای آقای روحانی را درحقیقت غیرممکن می دانند و گروه دیگر اسمشان آنها هم اصولگراست همیشه سعی کرده اند از لحاف سیاست به خوبی استفاده کنند به گونه ای که به هر طرف چرخیدند، سرما نخورند. طیف سوم تمایلش همیشه با تمام قدرتهایی که مسئولیت های اجرایی در کشور داشتند، هماهنگ بوده است. طیف دوم، در شرایط امروزپذیرش سیاست های آقای روحانی را غیرممکن می بینند و حمایت می کنند ولی طیف اول اصلا آقای روحانی را با توجه به رفتارها و سیاستهای پیش گرفته اش چه در عرصه سیاسی چه فرهنگی و چه اقتصادی قبول ندارد. درواقع کاملا با ایشان زاویه دارند. تصور می کنم آقای روحانی در هر صورت فعلا از همین رویه «یکی به میخ و یکی به لعل بزن»، استفاده می کند. یعنی با این سیاست جلو می رود. *اصلاح طلبان لااقل در این چند دوره نشان داده اند که شبیه هم تصمیم گرفته اند یعنی به اجماع رسیده اند. این را در انتخاب شهردار، رئیس شورا و ریاست جمهوری دیده ایم. آیا اکنون در مورد نوع مواجهه با آقای روحانی می توانند به اجماع برسند؟ اصلاح طلبان هیچ گزینه مناسب و قابل رقابتی که بتوانند از او بهره ببرند، ندارند. اینها فقط منت بر سر آقای روحانی در این ارتباط گذاشتند و آقای روحانی هم در هر صورت متوجه این داستان شد که می خواهند منت گذاری کنند و از منتشان بهره ببرند . چنانچه در دور اول ریاست جمهوری هم دقت کنید، نیروهایشان در بخشهای اقتصادی منتقد دولت بودند هرچند که تمام گروه های سیاسی منتثقد بودند ولی آنها سیاست یکی به میخ و یکی به نعل بزن را داشته اند یعنی خواسته اند که به طرفدارانشان بگویند که در جاهای مناسب انتقاد داشته ایم و این بحث را در دور دوم هم ادامه خواهند داد. یعنی انتقاداتشان گزنده هم نیست و نخواهد بود. * فکر می کنید تمایل آقای روحانی برای انتخابات 1400 بیشتر به سمت آقای جهانگیری باشد یا آقای لاریجانی؟ یعنی بال چپ خود را ترجیح می دهد یا بال راست خودش را؟ تصورم این است که آقای روحانی تمایلش به سمت آقای لاریجانی بیشتر خواهد بود و قطعا ایشان به سمت موازنه قدرت خواهد رفت. اگر آقای جهانگیری را در قامت اجرایی دیده اید هیچ پتانسیلی که بتواند رقیب باشد را ندارد. ولی لاریجانی پشتوانه قوی سیاسی دارد . البته الان برای قضاوت زود است اما اگر در این فضا تصور کنیم که در 1400 چه می شود تصورم همین چیزی است که گفتم. مگر اینکه در این 4 سال پیش رو، اتفاقات خاصی پیش بیاید و موازنه قدرت تا حدودی جابجا شود و به تعبیری تاکتیک جابجایی قدرت پیش بیاید، آن موقع قضاوت دیگری خواهم داشت ولی علی الظاهر در شرایط امروز می توانم بگویم که آقای لاریجانی را ترجیح می دهد و تصور و برداشت خود من این است آقای لاریجانی نگاهی نزدیک به آقای روحانی دارد.