به گزارش تحریریه، امیررضا واعظی آشتیانی قائم مقام پیشین وزارت ورزش و مدیرعامل سابق استقلال، یکی از کسانی است که به عملکرد نه چندان قابل قبول مسعود سلطانی فر در وزارت ورزش نمره مردودی می‌دهد. با آشتیانی که از مدیران اقتصاد دان ورزش کشور است، درباره عملکرد فصول اخیر استقلال صحبت کردیم و بحث به خصوصی سازی استقلال و پرسپولیس رسید. موردی که مدت‌هاست اجرایی شدن آن مطرح می‌شود اما وی اعتقاد دارد که تنها دستمایه پوششی بر ضعف دولت در سالیان اخیر بوده است.
اگر موافق باشید، ابتدا از بازی استقلال شروع کنیم که با شکست برابر فولاد قهرمانی جام حذفی از چنگ این تیم پرید.
از لحاظ فنی من در جایگاهی نیستم که بخواهم تحلیلی در این زمینه داشته باشم اما از اینکه استقلال نتوانست جام بگیرد، ناراحت شدم. این عدم کسب جام هم حاصل چالش‌های مدیریتی استقلال بود که برای دومین فصل متوالی به فینال جام حذفی می‌رسد اما نایب قهرمان می‌شود. در هردو فصل هم چالش‌های مدیریت و کادرفنی در تیم باعث فروپاشی شد. نباید این دو حوزه را باهم سنجید. استقلال اگر قهرمان هم می‌شد، حاصل درایت بازیکنان و کادرفنی بود که فعل خواستن را صرف کردند. این تیم روزهای خوبی را سپری نکرد و حتی سومی در لیگ هم در این شرایط شاهکار بود. شاهکاری که نه حاصل زحمات مدیریت تیم بلکه حاصل تلاش کادرفنی و بازیکنان بود.
چه بلایی بر سر استقلال آمده که اینگونه عنوان سومی هم برای آنها شاهکار محسوب شود؟
وقتی انتخاب‌های مدیریتی حاصل بده بستان باشد، از این بهتر نمی‌شود. مطمئن باشید در مورد مدیرعامل و هیات مدیره استقلال بده بستان سیاسی صورت گرفت و ناتوانی مدیریتی در این امر دخیل بود. ای کاش اگر هم این کارها را انجام می‌دادند، حداقل از افراد کاربلد استفاده می‌کردند. شما نگاه کنید عقبه اعضای هیات مدیره استقلال کجا بوده است؟ به چه گروه و یا کسانی متصل بوده‌اند؟ به نظر من سیاسی کاری در ورزش و به ویژه استقلال نماد عینی پیدا کرد و نتایج آن را هم دیدیم. وزیر ورزش باید در این زمینه پاسخگو باشد و هواداران استقلال قطعا عملکرد سلطانی فر را فراموش نمی‌کنند.
این شائبه که میان دو باشگاه استقلال و پرسپولیس تبعیض قائل شده را تا چه اندازه قبول دارید؟
بنده از نگاه مدیریتی به این ماجرا نگاه می‌کنم و نمی‌پذیرم نگاه به پرسپولیس ویژه‌تر بوده چرا که در صورت موفقیت هریک از این دو تیم، وزارت خانه هم موفق لقب می‌گیرد. شاید این نگاه تبعیض آمیز وجود داشته اما چنین چیزی در ابعاد مدیریتی شدنی نیست. متاسفانه آقایان به گونه‌ای عمل کردند که در اذهان چنین استنباط شد که به پرسپولیس توجه بیشتری شده و عملکرد مدیران استقلال این شائبه را تقویت کرد.
اما نگاه هواداران مانند شما مدیریتی نیست و آنها جام‌ها را می‌بینند که پرسپولیس بسیار موفق‌تر از استقلال بوده است.
بله؛ درست است که هواداران باید هوشمندانه مسائل را تحلیل کنند اما نباید انتظار داشته باشیم آنها هم تخصصی به مسائل مدیریتی توجه کنند. متاسفانه دلیل این نگاه هواداران، عدم انتخاب مدیران کاربلد برای استقلال بوده است ولی بازهم عرض می‌کنم بعید است تبعیضی در کار بوده باشد و بیشتر حاصل سومدیریت وزرات ورزش بوده است.
حالا هم که وزیر و معاونانش بی آنکه پاسخگو باشند، رفتنی شده‌اند.
بله؛ آقایان مانند دیگر دوستانشان که کشور را شخم زدند، آنها هم بدون هیچ دستاوردی می‌روند!
شما به وزارت ورزش آینده و بهبود شرایط امیدوار هستید؟
صادقانه بگویم که خیر. با توجه به نام‌های که از اطراف برای حضور در این وزرات شنیده می‌شود، زیاد به آینده و بهتر شدن شرایط امیدوار نیستم.
یکی از وعده‌های اصلی آقای سلطانی فر به عنوان وزیر ورزش، خصوصی سازی استقلال و پرسپولیس بود. وعده‌ای که بارها تکرار و از عزم جزم دولت برای این مهم سخن گفته شد اما حالا عمر دولت به پایان رسیده و این اتفاق رخ نداده است.
این هم از آن وعده‌هایی بود که اصلا قدمی برایش برداشته نشد. آقایان بارها از حسابرسی دو باشگاه سخن گفتند اما اگر حسابرسی استقلال و پرسپولیس توسط حسابرس قانونی انجام گرفت، چرا آن را منتظر نکردند؟ چرا همیشه در مصاحبه‌هایشان گفتند مجمع برگزار و بدهی‌ها پرداخت شد؟ چرا برای افکار عمومی مشخص نمی‌کنند وضعیت حسابرسی این دو باشگاه به کجا رسیده است؟ گذر زمان نشان داد این صحبت‌ها شفاف نبوده چرا که اگر بود، خصوصی سازی اتفاق می‌افتاد. آقایان هرجا که به مشکل برمی‌خوردند، خصوصی سازی را مطرح می‌کردند.
به نظر شما اصلا عزمی برای خصوصی کردن این دو باشگاه وجود دارد؟
این موضوع به این سادگی‌ها شدنی نیست. من مخالف این اتفاق نیستم اما شرایطی دارد که باید رعایت شود. یک روز قرار بود برند دو باشگاه به فروش برسد، یک روز بلوکی، یک روز به یک نهاد، یک روز به هواداران و یک روز به طریق و یا افرادی دیگر. یکی از شرایط واگذاری این است که نهاد واگذار شونده باید به مدت سه سال به سود دهی برسد اما آیا اصلا مدرکی از سود یا زیان دهی این دو باشگاه در دسترس است؟ اصلا چیزی به اسم اقتصاد ورزشی در این کشور وجود دارد؟ وقتی که توجیه اقتصادی در ورزش موجود نیست و مدیران وزارتخانه هم خودشان از این موضوع خبر دارند، پس چطور ادعای خصوصی سازی می‌کنند؟ هنوز بسته حمایتی و قانونی از سوی وزارت ورزش برای سرمایه گذاران در این بخش وجود ندارد. یعنی مشخص نیست اگر کسی پا جلو می‌گذارد، موفق می‌شود یا خیر. تیم والیبال بانک سرمایه که قهرمان آسیا شد و به جام باشگاه‌های جهان رفت، الان کجاست؟ سرمایه گذارانی که در کشتی، هندبال و والیبال سرمایه گذاری انجام می‌دادند الان کجا هستند؟ دوستان قصد داشتند که 10 درصد از سهام استقلال و پرسپولیس را به صورت علی الحساب به بورس عرضه کنند. اصلا فرض کنید که این 10 درصد فروخته شد. چگونه ادعا دارید که پس از به فروش رسیدن این 10 درصد، سرمایه گذار به سود می‌رسد؟ با این مدیریت فشل فعلی، آیا قصد دارید 90 درصد باقی مانده را خودتان اداره کنید؟ شمایی که در شرایط فعلی از انجام هرگونه مدیریت درست عاجز هستید. این رفتارها، همگی پوپولیستی و بازی‌های سیاسی بود که قصد داشت القا کند در دولت یازدهم و دوازدهم، استقلال و پرسپولیس خصوصی می‌شوند.
دست آخر این اتفاق شدنی هست یا خیر؟
اگر وضعیت اصلاح بشود، دو باشگاه به سمت سوددهی بروند و بسته حمایتی برای خریداران تعبیه شود، این کار صورت خواهد گرفت. خریدار سهام استقلال و پرسپولیس برای سوددهی، سرمایه گذاری می‌کند اما گویا آقایان فکر می‌کنند قرار است غذای نذری پخش شود نه سهام دو باشگاه با طرفداران چند ده میلیونی!
منبع: اقتصادآنلاین
پایان/
نظر شما