می گویند در صورت افزایش تنش هزینه‌های سنگینی را متحمل خواهیم شد. درست است. اما مگر گزینه‌ی دیگری هم باقی مانده است؟ مذاکره؟ بسیار عالی. از قضا من هماره طرفدار مذاکره‌ی مستقیم بوده‌ام. این لوس بازی‌های دولت جدید را هم هیچ وقت هضم نکرده‌ام که مذاکره‌ی باواسطه از دو اتاق. مگر نامحرمید؟ اما لختی درنگ کنیم که آن روز که وضع آن بود، آن شد. امروز که وضع این است با چه پشتوانه‌ای پای میز مذاکرات می خواهید بروید؟
متاسفانه سیاست ورزی ما انفعالی و دقیقه نودی است و در نتیجه اشتباهات راهبردی برای طرف‌های مقابل فرصت‌سازی شده و آن وقت که آن‌ها برای برداشت اقدام می‌کنند، آه و واویلا سر داده می‌شود و آسمان و ریسمان به هم بافته می‌شوند.
