به گزارش تحریریه، تارنمای «آنتی وار» یا ضدجنگ در گزارشی نوشت: تحریم های گسترده اقتصادی نوعی جنگ محسوب می شوند و ایالات متحده تاکنون بیشترین جنگ اقتصادی از این نوع را در جهان صورت داده است. استفاده بیش از حد و سو استفاده از تحریم‌ها توسط دولتمردان کاخ سفید در دو دهه اخیر افزایش‌یافته است. اعمال تحریم ها طی سال های اوباما به میزان قابل توجهی افزایش یافت؛ فقط در سال 2018 در دولت ترامپ با اعمال 1457 تحریم، به حد انفجار رسید.

اقدامات تهاجمی متعدد ترامپ تحت عنوان «کارزار فشار حداکثری» نمایانگر افزایش چشمگیر جنگ اقتصادی علیه ایران، ونزوئلا، کره شمالی و سوریه بوده است و تاکنون بایدن همه آنها را دست نخورده نگه داشته است. در هر حالت، ایالات متحده تصمیم گرفته است با استفاده از این جنگ های اقتصادی کشورهای هدف را وادار به تسلیم کند. انگار که آنها کشورهای سرکشی هستند و به جای اینکه مستقل در نظر گرفته شوند باید مجبور به اطاعت شوند.

جنگ های اقتصادی باعث مرگ قابل پیشگیری ده ها هزار نفر می شود و در شدیدترین موارد باعث مرگ صدها هزار نفر شده است. شمار کشته شدگان نمی تواند به طور کامل فجایع ناشی از  جنگ اقتصادی را نمایان کند اما به یادآوری می کند که تحریم های گسترده و اجباری تا چه حد مخرب است.

ایالات متحده برای ایجاد تلفات غیرنظامیان در جنگ های غیرضروری نیازی به اقدام نظامی ندارد. این کشور فقط از قدرت اقتصادی و مالی عظیم خود سوء استفاده می کند تا ملت های سازش ناپذیر را در زمانی که  رهبران آنها از پذیرش خواسته واشنگتن خودداری می کنند، تسلیم کند.

تحریم، قرار دادن کل جمعیت تحت شکل جدیدی از محاصره به منظور ایجاد آسیب گسترده به مردم غیرنظامی است. درگیری با مردم از نظر اقتصادی یک «اثر جانبی» پیش بینی نشده یا ناخواسته جنگ اقتصادی نیست بلکه دقیقا هدفی  است که قرار است از طریق محاصره انجام شود. بعضی اوقات این کار برای اعمال مجازات جمعی یک ملت انجام می شود و گاهی اوقات تلاشی برای تحریک حکومت ها از درون است. این اقدام اما همیشه نشان دهنده حمله دولت آمریکا به مردم سایر کشورها برای چیزهایی است که آنها نمی توانند کنترل کنند یا آن را تغییر دهند. تحریم های گسترده همه جنبه های زندگی را مورد حمله قرار می دهد.

در رویدادی که اخیرا توسط موسسه «کوینسی» اندیشکده آمریکایی در مورد اثرات تحریم ها میزبانی شد، پروفسور «آسلی بالی» گفت: «عواقب اقتصادی تحریم های گسترده بر زیرساخت های  سلامتی، آب و بهداشت آن، امکان آموزش پایدار و دسترسی به غذاهای ضروری تاثیر می گذارد ... تحریم هایی که اعمال می کنیم در واقع نوعی مجازات جمعی است که باعث گرسنگی مردم غیرنظامی می شود».

طرفداران تحریم ها اغلب تحریم های گسترده را کم هزینه و جایگزینی مناسب برای جنگ نشان می دهند اما این هزینه فقط برای سیاستگذاران این مجازات ها کم است. افرادی که شامل این تحریم ها می شوند در حقیقت این سیاست ها را حمله ای تهاجمی به خود و کشورشان می دانند. طرفداران تحریم ها با ابراز نگرانی برای افرادی که آنها را مجبور به تحمل گرسنگی و فقر کردند، به آسیب دیدگان توهین می کنند.

مانند سایر جنگ های انتخابی که توسط کاخ سفید انجام می شود، جنگ های اقتصادی علیه کل کشورها نیز به قول خودشان شکست می خورد. آنها سختی ها و محرومیت های فوق العاده ای را به ده ها میلیون نفر تحمیل می کنند و در پایان حتی به اهداف سیاسی و مقاصدی که طرفدارانشان ادعا می کنند نمی رسند. بسیار شبیه دیگر جنگ های آمریکا، تحریم های گسترده علیه کشورها هرگز به پایان نمی رسد. اعمال مجازات از نظر سیاسی اقدامی آسان است و تقریبا هیچ فشاری برای لغو تحریم ها بر رهبران سیاسی وجود ندارد.

این فشارها به دلایل مختلف علیه سایر کشورها اعمال می شوند و حتی اگر دولتی خواسته های واشنگتن را در یک زمینه انجام دهد باز هم به دلایل دیگر مجازات می شوند. همانطور که در مورد ایران مشاهده کردیم. این دولت تحریم شده به طور کامل از الزامات توافقنامه ای که توسط شورای امنیت تایید شده پیروی کرد اما ایالات متحده همچنان توانست آن را تحریم کند و این فشارها را بدون اینکه مجازات شود مجددا اعمال کند.

سوءاستفاده متکبرانه از قدرت توسط ایالات متحده باعث شده است که سایر دولت های بزرگ به دنبال راه حل هایی برای انجام تجارت قانونی بدون تحمل مجازات های ایالات متحده باشند اما برای زمان تحریم آنان باید خود را با حصارها سازگار کنند و راه هایی را برای فرار از تحریم ها پیدا کنند.

فراتر از آسیب هایی که به زندگی و معیشت مردم بی گناه وارد می شود، جنگ های اقتصادی تاثیرات سیاسی مخربی بر کشورهای هدف دارد. مقامات دولتی و افراد تحت فشار، از قدرت نفوذ خود در ارتباطات و برای افزایش سوءاستفادهبهره می برند. در حالی که بیشتر مردم فقیرتر می شوند، تندروها از تحریم ها به عنوان بهانه ای برای سرکوب مخالفان استفاده می کنند و در عین حال سیاست هایی که ایالات متحده مخالف آن است همچنان ثابت مانده است.

جنگ اقتصادی علیه مردم عادی ناعادلانه است و تحریم ها با ده ها میلیون نفر در سراسر جهان به عنوان دشمن ایالات متحده رفتار می کند در حالی که آنها کاری نکرده اند و نمی توانند کاری با آمریکا داشته باشند.

تحریم ها جایگزینی برای جنگ نیستند. آنها مرگ و ویرانی بی رویه ای را به کشور دیگری تحمیل می کنند و در بعضی موارد جنگ اقتصادی فقط مقدمه ای برای حمله بعدی است.

پایان/