سکوت معنادار نهادهای حقوق‌بشری در برابر نقض حقوق بشر در آمریکا به یکی از معضلات جدی تبدیل شده است.

نقض گسترده حقوق سیاهان و مسلمانان، شنود مکالمات شهروندان و کشتار مردم سایر کشورها با استفاده از پهپادها، از جمله مواردی است که آمریکا به عنوان مدعی بزرگ دمکراسی خواهی و طرفدار حقوق بشر در داخل و خارج آمریکا بارها مرتکب آنها شده و شورای حقوق بشر بدون صدور حتی یک قطعنامه علیه آمریکا عملا به یک مرکز سیاسی برای برخورد با دولت هایی تبدیل شده است که با سیاست های واشنگتن همخوانی ندارد.

در سال 2015 شورای حقوق بشر سازمان ملل در اقدامی اغماض آمیز به جای صدور قطعنامه علیه موارد گسترده نقض حقوق بشر در آمریکا، 384 توصیه حقوق بشری به مقام‌های آن کشور ارائه داد.

از طرف دیگر سایه عمیق تبعیض نژادی ناشی از نظام برده داری در آمریکا، که به زمان شکل گیری و استقلال این قاره بر می گردد، همچنان ادامه دارد و تداوم برخوردهای خشن با رنگین پوستان در نقاط مختلف این کشور نشان می دهد که همچنان هیولای تبعیض‌نژادی از جامعه آمریکا رخت بر نبسته است.

مساله تبعیض نژادی یا به عبارتی نژادگرایی در آمریکا به 400سال پیش و زمانی بازمی گردد که تنها بین سال های 1882 تا 1968 حدود 3000 سیاه پوست بدون محاکمه اعدام شدند.

اوج مبارزه با تبعیض نژادی به دهه 60 برمی گردد. در سال 1960 مارتین لوتر کینگ که در آن زمان کشیش جوانی بود، رهبری قیام سیاه پوستان علیه تبعیض نژادی را برعهده گرفت و توانست با برگزاری تجمعاتی آرام و سخنرانی های آتشین، دامنه اعتراضات را به سرتاسر آمریکا بکشاند، هر چند که تلاش‌های سیاه پوستان برای رهایی از جدایی نژادی با ترور لوتر کینگ بی نتیجه ماند. در سال 2008 زمانی که اوباما به عنوان یک سیاه پوست وارد عرصه انتخابات ریاست جمهوری شد، بار دیگر امید جامعه رنگین پوستان به رها شدن از تبعیض نژادی زنده شد. در آن زمان بسیاری از جوانان سیاه پوست لباس هایی را بر تن کرده بودند که عکس اوباما در کنار لوتر کینگ بر روی آنها حک شده بود.

با این حال در دوره هشت ساله ریاست جمهوری اوباما نه تنها هیولای تبعیض نژادی در آمریکا مهار نشد، بلکه بر اساس آمار و ارقام، میزان قتل رنگین پوستان، برخورد خشن پلیس و تشدید بیکاری در میان جامعه رنگین پوستان بیشتر شد.

جامعه رنگین پوستان که حدود 14 درصد از جمعیت قاره آمریکا را تشکیل می دهند، همواره از تبعیض و جدایی نژادی رنج می‌برند.

هیات حاکمه آمریکا در حالی همواره از کشور خود به عنوان آزادترین و دموکراتیک‌ترین کشور جهان نام می برند که حقوق اقلیت ها در این کشور بویژه جامعه رنگین پوستان و مسلمانان به شدیدترین شکل ممکن نقض می شود . روح برده داری همچنان در جامعه آمریکا زنده است، اقلیت های نژادی نیز تامین جانی و شغلی ندارند و هر روز شماری از مردم این کشور بر اثر خشونت پلیس جان خود را از دست می دهند.

در سال 2016 در اقدامی نژاد پرستانه فردی سفید پوست ، 9نفر رنگین پوست را در کلیسای چارلستون قتل عام کرد. اوباما رییس جمهور سابق آمریکا مجبور شد که به زنده بودن نظام برده داری و نقض حقوق شهروندان آمریکایی اعتراف کند و در مصاحبه ای گفت : «نژادپرستی هنوز از میان نرفته و میراث برده‌داری همچنان بر سر آمریکا سایه افکنده است.» در زمان حاضر بیش از 15 میلیون آمریکایی زیر خط فقر زندگی می کنند و حدود 50 میلیون نفر از مردم این کشور نمی توانند در سال حتی یک‌بار به دکتر مراجعه کنند.

یکی دیگر از مشکلات بغرنج مردم آمریکا مساله قانون حمل سلاح است که تاکنون کارتل های بزرگ اسلحه سازی اجازه اصلاح آن را نداده اند. بر اساس اعتراف اوباما سالانه 30 هزار نفر در آمریکا به ضرب گلوله کشته می شوند که بیش از 1300 نفر از آنان کودک هستند. در انتخابات ریاست جمهوری این کشور نیز که اواخر 2016 برگزار شد، به وضوح شکاف طبقاتی ناشی از تبعیض نژادی، ناعدالتی و نابرابری به شکل گسترده‌تری نمایان شد. اعتراض به نتایج انتخابات، هشدارهای ترامپ در باره احتمال تقلب در انتخابات و همچنین سخنرانی های تبعیض نژادی او علیه اقلیت های این کشور به ویژه مسلمانان شرایط زندگی را برای آنان سخت‌تر کرده است و هر روز شاهد برخوردهای خشن علیه مردم و اقلیت ها در این کشور هستیم.

حوادث روز گذشته در ویرجینیا که در آن فردی با خودرو به سمت تجمع کنندگان حمله کرد و سه کشته و 35 مجروح برجای گذاشت نشان از خشونت و نفرتی است که در جامعه آمریکا پراکنده شده است.

یکی از کارشناسان حقوق بشر مربوط به یکی ا ز کشورهای آمریکای لاتین در یکی از نشست های حقوق بشر سازمان ملل به کارشناس حقوق بشر دولت آمریکا توصیه کرد، به جای این‌که مقام های کاخ سفید و کنگره مدام برای کشورهای دیگر نسخه‌های حقوق بشری و دمکراسی خواهی بنویسند به موارد متعدد نقض حقوق بشر شهروندان آمریکایی رسیدگی کنند که موجب خشم، ناامیدی و انشقاق در جامعه آن کشور شده است. آمریکا ثابت کرده است به عنوان یکی از بزرگ‌ترین نقض کنندگان حقوق بشر با کارنامه ای تاریک در مسائل حقوق بشری همواره برای فرار از پاسخ به مردم کشورش و افکار عمومی جهان حقوق بشر در سایر کشورها را زیر سوال می برد و وزارت خارجه آن به جای گزارش سالانه در مورد نقض گسترده حقوق شهروندان آمریکایی معمولا در مورد حقوق بشر کشورهایی که با واشنگتن تضاد منافع دارند، اختصاص می یابد.