به گزارش تحریریه، سیاست خارجی سردرگم و مبهم ایران باعث بی اعتمادی طرف های بین المللی شده و آنها اعتماد کافی به ایران ندارند که در جدیدترین مورد، چین در هنگام امضای قرارداد 25 ساله، طرف ایرانی را تحقیر کرد.

درحالیکه یک ماه پس از امضای برجام رئیس جمهور چین شی جی پینگ شخصا به ایران آمد و یک بسته 35 میلیارد دلاری سرمایه گذاری پیشنهاد کرد و به دیدار رهبر معظم انقلاب رفت، اما در هنگام امضای قرارداد 25 ساله راهبردی با ایران، وزیر خارجه خود را فرستاد. ناگفته نماند که وزیر خارجه چین هم به درخواست ظریف به ایران آمد و کلیات موضوع را امضا کرد که برخلاف هیاهوی داخلی و تبلیغات طرف های ضدایرانی ارزش محتوایی ندارد و هنوز به جزئیات نرسیده است.

مقام های دولت با شی جی پینگ رئیس جمهور چین به شدت توهین آمیز برخورد کردند و امید داشتند با غرب به توافق های اقتصادی برسند. نه این که انتظار داشته باشند کشورهای غربی در ایران سرمایه گذاری کنند، بلکه به این امید که چند امتیاز ظاهری مانند حضور فانتزی نخست وزیر سوئد در ایران و امضای کاغذپاره های بی ارزش را جلوی رسانه ها به نمایش بگذارند. اروپا خود در بحران بدهی غوطه ور است و به دنبال وام دهنده می گردد نه اینکه دنبال وام دادن و سرمایه گذاری در سایر کشورها باشد.

حسن روحانی در حال دست زدن برای امضای تفاهمنامه های فانتزی با نخست وزیر سوئد. از نتیجه این قراردادهای ردوبدل شده خبری در دست نیست.

طرف چینی هم مانند طرف روسی سیاست خارجی ایران را درک نکرده و به شکلی حقارت بار با ایران برخورد می کند. کما اینکه پوتین هم قالیباف را به حضور نپذیرفت و نشان داد که به سیاست خارجی بندبازانه ایران معترض است. سیاست خارجی که؛ در جنگ قفقاز در عمل در کنار محور باکو، آنکارا، اورشلیم می ایستد و به ساخت سد در افغانستان کمک می کند تا آب به روی سیستان بسته شود. بندر چابهار را به هند واگذار می کند تا معادن افغانستان  در دسترس آمریکاییها برای رسیدن به دریا قرار گیرد. برای بازگشت به برجام که با اشتباه باورنکردنی آمریکا به پایان رسیده به التماس مشغول است و حتی به امضای توافق 25 ساله با چین هم به عنوان کارتی برای معامله با غرب می نگرد.

اینها دلایل کافی است تا قدرت های جدید چین و روسیه که در حال ائتلاف سازی برای دوران چندقطبی جدید هستند، ایران را جدی نگرفته و به آن مانند یک طفیلی غیرقابل اعتماد که فقط امید به چشم آبی ها دارد بنگرند. کشوری که 400 میلیارد دلار سرمایه گذاری خارجی(FDI) را کم ارزش تر از اینستکس 2500 یورویی اتحادیه اروپا می داند.

به حضور پذیرفته نشدن قالیباف در روسیه و فرستادن وزیر خارجی چین به ایران را باید به مثابه به صدا درآمدن زنگ خطری برای اعتبار کشور دانست که به دلیل سیاست خارجی مذبذب و کاسبکارانه سال های متمادی در حال بی اعتبار شدن کامل است.

پایان/