به گزارش تحریریه، هند و آمریکا برای استفاده از منابع معدنی افغانستان در تنگنای شدید جغرافیایی قرار دارند و امیدی ندارند که رقبای سرسخت آنها مانند چین و روسیه اجازه دهند از خاک آنها برای حمل و نقل منابع بی نظیر معدنی افغانستان استفاده شود. اما با کمال شگفتی، ایران داوطلب دور زدن چین و روسیه شد و بندر چابهار را در یک قرارداد ترکمانچای به هندی ها بخشید و این بندر از طرف آمریکایی ها در یک شامورتی بازی در روز روشن از تحریم ها معاف شد! تا شرکت های آمریکایی و هندی از تنگنای ژئوپلیتیک خارج شوند.

با این حال، هندی به دلیل استیصال مفرط طرف ایرانی در ماجرا و موضع ضعفی که اتخاذ کرده بود هزینه راه آهن و سایر هزینه ها را به طرف ایرانی موکول کرده و ترجیح می دادند به یک ابرترکمانچای برسند، اما پس از جدی شدن قرارداد راهبردی 25 ساله با چین، دستپاچه شده و به کارها سرعت بخشیده اند تا پیش از تمام شدن دوران دولت اعتدال بتوانند میخ خود را جنوب ایران محکم کرده باشند.

مانداویا، وزیر بنادر و حمل و نقل هند، به رویترز گفت: من انتظار دارم که در آوریل یا مه برای آغاز عملیات گسترده به ایران سفر کنم.
هند در حال توسعه دو ترمینال در بندر از جمله مجموعه شهید بهشتی است و طبق توافق نامه امضا شده با ایران، این ترمینال را به مدت 10 سال اداره می کند... به  بندر چابهار از فوریه 2019 تا ژانویه 2021 تعداد 123 کشتی و 1.8 میلیون تن محموله عمده حمل و نقل انجام گرفته است و "این بسیار بالاتر از انتظارات ما است. مقیاس عملیات و صرفه جویی در حمل بار را کاملاً عملیاتی تصور کنید."

ادعا شده است؛

• به عنوان بخشی از توافق با ایران، هند شش دستگاه جرثقیل و تجهیزات دیگر به ارزش 85 میلیون دلار برای تجهیز و بهره برداری از ترمینال شهید بهشتی فراهم می کند.
• هند همچنین قصد دارد یک خط ریلی 600 کیلومتر از بندر چابهار به زاهدان، مرکز استان سیستان و بلوچستان در ایران نزدیک به مرز افغانستان، با هزینه 1.6 میلیارد دلار راه اندازی کند تا حمل و نقل کالا به افغانستان تسهیل شود.
• وزیر دهلی نو با اشاره به بحث و گفتگوهای یک نشست مجازی در بندر چابهار گفت: دهلی نو همچنین پیشنهاد کرده است بندر چابهار در کریدور حمل و نقل بین المللی شمال-جنوب (INSTC) - اتصال بمبئی با مسکو قرار گیرد (پروژه INSTC، پیشنهاد شده توسط هند، روسیه و ایران در سال 2000، و بعداً توسط 10 کشور آسیای میانه دیگر پشتیبانی شد، یک شبکه چند حالته کشتی، ریلی و جاده ای برای حمل و نقل کالا به طول 7200 کیلومتر را پیش بینی می کند، با هدف کاهش 30% هزینه های حمل و نقل و کاهش زمان حمل و نقل از 40 روز به حدود 20 روز)

چنانکه مشخص است، این سرمایه گذاری که حتی به 2 میلیارد دلار هم نمی رسد و البته فقط به درد خود هندی ها برای اهداف توسعه طلبانه آنها برای غارت منابع افغانستان با کمک نیروهای ناتو می خورد چیزی نیست که ارزش از محاصره درآوردن معادن افغانستان که صدها میلیارد دلار درآمد برای آمریکا و هند عایدی خواهد داشت، داشته باشد.

درحالی به پیشنهادهای صدهای میلیارد دلاری چین به ایران در فضای داخلی دولت با بی میلی برخورد می شود، برای بستن یک قرارداد زیانبار با هند دست به کار شده اند.

به وضوح می توان فهمید که منافع ملی در قرارداد با هندی ها در چابهار پایمال شده و ضروری است تا نهادهای نظارتی با ورود به مساله مانع نهایی شدن یک ترکمانچای دیگر این بار در جنوب ایران شوند.

پایان/