به گزارش تحریریه، تارنمای « InfoBrics» در گزارشی نوشت: Nord ،Blue ،Turk ،Yamal ،South Stream و نورداستریم۲ همگی خطوط لوله انرژی هستند که گاز روسیه را به اروپا انتقال می دهند و مانع از کسب سود ایالات متحده از فروش نفت و گاز خود به قاره سبز می شود. با این حال در کنار نارضایتی شدیدی که آمریکا از نورداستریم ۲ نشان داده است این ناراحتی با پروژه «خط لوله اسلامی» (Islamic Pipeline) تشدید خواهد شد زیرا این خط لوله قرار است گاز ایران را از طریق عراق و سوریه به دریای مدیترانه و اروپا انتقال دهد.

البته خط لوله اسلامی نامی است که غربی ها بر این خط انتقال انرژی قرار داده اند ولی دراصل این پروژه «خط لوله دوستی» (Friendship Pipeline) میان سه کشور نام دارد. به نظر می رسید این پروژه با جنگ و ویرانی چند ساله در سوریه منتفی شده باشد اما به تازگی «غسان الزامل» وزیر برق سوریه اعلام کرد این پروژه به هیچ عنوان کنار گذاشته نمی شود.

زامل ظرفیت تولید برق سوریه پس از ویرانی های جنگ داخلی تنها ۲۷۰۰ مگاوات عنوان و ابراز امیدوار کرد با پروژه انتقال گاز از ایران دمشق بتواند تولید برق خود را به ۵ هزار مگاوات افزایش دهد.

دقیقا در سال ۲۰۱۱ اولین تفاهمنامه این پروژه امضا شد اما با شدت گرفتن جنگ داخلی شرایط سخت شد. ایالات متحده تاکید دارد دسترسی ایران به مدیترانه و اروپا یک چالش بزرگ است به ویژه آنکه در رقابت با پروژه های ترکیه و قطر و عربستانی قرار دارد که واشنگتن حامی و شریک آنها است.

آمریکا از قرادادهای گازی ایران و روسیه با اروپا به یک اندازه بیمناک است و به همین دلیل در سال های گذشته با عربستان، ترکیه و قطر تلاش بسیاری را برای بی ثمر گذاشتن پروژه های تهران و مسکو انجام داد. در این میان راه اندازی جنگ داخلی و تحریم ها گوشه ای از اهرم های فشار کاخ سفید بودند.

واشنگتن علاقه ای ندارد محاصره تحریمی را که علیه ایران به راه انداخته است با یک خط لوله گاز به بازارهای اروپایی بی اثر شود. از طرفی دسیسه های کاخ سفید برای تغییر نظام در ایران و سوریه هم با شکست مواجه شد. در واقع اکنون آمریکا هیچ حربه ای را در دست ندارد. ضمن آنکه پروژه مورد نظر عربستان و آمریکا برای انتقال انرژی به اروپا از طریق اردن و سوریه هم ناکام ماند.

مطرح شدن دوباره این خط لوله می تواند به نفع اروپا تمام شود. یونان روابط دیپلماتیک با دمشق را از سر گرفته است. ضمن اینکه آتن و بغداد هم رابطه خوبی را راه اندازی کرده اند. تنش ها میان یونان و ترکیه موجب شده است تا این کشور به سوی عراق و سوریه گرایش پیدا کند.

خط لوله دوستی احتمالا به یونان و قبرس هم متصل شود و از طریق این کشورها تا قلب اروپا برسد. البته این کشور میزبان خطوط لوله گوناگونی است که گاز کشورهای مختلفی را حمل می کنند. در واقع یونان به تدریج به یک قطب انرژی برای اروپا تبدیل می شود.

با ایجاد خط لوله دوستی، ایران و روسیه با اروپا پیوندهای گازی جداگانه برقرار کرده و لزومی ندارد که آنرا یک رقابت بین دو کشور بدانیم، اگرچه با این پروژه عملا ترکیه از مدار خارج شده و نابوکو به احتضار می افتد.

به نظر می رسد وزیر برق سوریه مطمئن است که این خط لوله با وجود اشغال شمال از سوی ترکیه و حضور نیروهای وابسته به آمریکا ساخته خواهد شد. بزرگترین مشکلی که خط لوله دوستی با آن روبرو می شود این است که آیا اروپا مایل است تحریم های ایالات متحده علیه ایران را دور بزند؟ تحلیلگران اعتقاد دارند تکمیل و موفقیت خط لوله نورد استریم ۲ می تواند موفقیت خط لوله دوستی را هم تضمین کند. شاید به همین دلیل باشد که واشنگتن با این شدت به خاطر مشارکت در ساخت یک خط انتقال انرژی، متحد خود در اروپا یعنی آلمان را تهدید کرده است.

پایان/