تهران - تحریریه - دولتمردان و نمایندگان شهرهای کویری ایران با سلطه طولانی مدت بر قوه مجریه و بخشی نگری و قبیله گرایی کامل؛ درحال تبدیل کشور به بیابان هستند.

به گزارش تحریریه، شهباز حسن پور نماينده مردم سيرجان و بردسیر از ورود اولين پمپاژ آب به مخزن ٤٥ هزار مترمکعب گل گهر خبر داد و گفت؛ اين كوچكترين هديه به همشهريانم و ديار كريمان است و خدا را از اين بابت شكرگزارم... وقتي يك دهه پيش مجوز طرح هاي فولادي را مي گرفتم منتقدين مي گفتند فولاد، آب مي خواهد و شما چرا سنگ بزرگ مي زنيد!؟ طبيعتا حق هم با آنها بود و تنها جوابي كه آن روزها دادم اين بود اگر از ماه هم شود آب مي آوريم و صنعت خام فروشي را اينجا تعطيل مي كنيم. شهباز حسن پور با دفاع از کار ضدملی خود گفت، دوستاني كه از دخالت نمايندگان در امور معدني سخن به ميان مي آورند اي كاش از تلاش همين نمايندگان مردم در استان كرمان خصوصا همكار گرانقدرم دكتر پورابراهيمي كه در تحقق بودجه هزاران ميلياردي اين پروژه صادقانه گام بر داشتند و همراه و همگام با بنده در كميسيون هاي بودجه و اقتصاد مجلس و در بانك هاي مختلف بدنبال تامين بودجه اين طرح عظيم تلاش كردند، نيز قلم بزنند... شهباز حسن پور در ادامه گفت؛ رؤياي شهر صنعتي سيرجان به عنوان شهري كه زنجيره فولاد را از كلوخه آهن تا ذوب و شمش داراست اينك با ورود آب به منطقه به واقعيت تبديل شده است و با شروع طرح هاي صنعتي بالادستي فولاد در شهرك صنعتي جديد گل گهر تكميل و نهايي خواهد شد. حسن پور و سایر نمایندگان شهرهای مرکزی ایران که با وزرای حاکم در دولت و نگاه کلان عنصر دولت در تاریخ انقلاب حاکم شده است، زنجیره ای را ایجاد کرده اند که در حال متلاشی کردن عناصر پیونددهنده وحدت ملی و دینی مردم ایران است. شهباز حسن پور تنها نماینده ای نیست که می خواهد تمام امکانات ایران؛ در این طرح هزاران میلیارد تومان؛ را به قیمت نابود کردن سرزمین ایران به کویر مرکزی بکشاند. این نماینده از خود نمی پرسد که چرا نباید کارخانه را در کنار دریا ساخت و باید آب را به کویر کشانید؟ کارشناسان اقتصادی خارجی که به ایران سفر می کنند یکی از نخستین سوال هایی که دارند، فهم چرایی اصرار نظام به کشاندن صنعت به وسط کویر است. آنها مدام می پرسند که چرا صنایع آب بر و غیر آب بر را به کنار دریا و مناطق پرجمعیت منتتقل نمی کنید؟ تنها جوابی که می تواند داد این است که چون هاشمی رفسنجانی، محمد خاتمی و حسن روحانی اهل کویر هستند و دوست دارند صنعت را به میان قبیله خود ببرند. یعنی سرنوشت یک ملت به اراده چند مقام سیاسی کویرنشین است که 70 درصد جمعیت کشور را که در نوار شمال شرق، شمال، شمال غرب و جنوب غرب هستند نادیده گرفته و دوست دارند در وسط بیابان کارخانه فولاد و سرامیک ایجاد کنند. این نمایندگان عجیب و غریب با دفاع از طرح های ضدملی خود، افتخار کرده و راهکار انتقال آب دریا با چند هزار متر لوله گذاری برای رسیدن به کویر را هم به عنوان راهکار ارائه می دهند و می گویند؛ دیدید حق با من بود! نتیجه این بخشی نگری و سرکوب منافع مردم در سایر نقاط کشور که امکانات واقعی برای توسعه اقتصادی دارند در تخریب پایه های وحدت ملی که بسیار هم خطرناک است خود را نشان خواهد داد. پایان/