تهران - تحریریه - معمای ژاپن و آرژانتین به عنوان دو کشور که یکی بدون اعتماد به نفس کافی و دیگری با اعتماد به نفس کاذب، اقتصاددانان را پریشان کرده است.

کوزنتس که در سال ۱۹۷۱ به دلیل مطالعات رشد اقتصادی برنده جایزه نوبل شده است، معتقد است که چهار نوع کشور وجود دارد. توسعه یافته، توسعه نیافته، ژاپن و آرژانتین. مطالعه ژاپن و آرژانتین برای اقتصاددانان بسیار جالب است. آرژانتین بالاترین نرخ های تورم و ژاپن کمترین نرخ های تورم را تجربه می کنند. در سال ۱۹۵۱ درآمد سرانه آرژانتین ۳ برابر ژاپن و اکنون درآمد سرانه ژاپن ۲ برابر آرژانتین است. دو تا کشور دچار خطای توسعه جدی هستند: ⁧ آرژانتین⁩ و ⁧ ژاپن⁩، ژاپن هنوز باور نکرده توسعه یافته است و آرژانتین هنوز باور نکرده در حال توسعه است. خبر بد این که «توسعه یک هدف نیست» که بریم بهش برسیم و بعد از اون سال‌های سال با خوبی و خوشی زندگی کنیم. ‏توسعه⁩ یک مسیر مشقت بار از تبدیل مشکلات به مسائل تعریف شده، هدف‌گذاری، عمل و ارزیابی هست که باید به صورت یک عادت جمعی دربیاد. اگر فکر کنیم یک جایی ته مسیر وجود داره (مثل شهری آخر جاده رنگین کمان) یا می‌شیم ژاپن که کم‌تر از آنچه باید مصرف می‌کنیم و این خودش می‌شه قیدمون. یا می‌شیم آرژانتین با بحران‌های ۲۰۰۱ و ۲۰۱۸، که بحران ۲۰۱۸ اش ناشی از ۱۵ سال ناترازی‌های بودجه (بحران بودجه و بدهی) بحران بازارهای مالی و در نتیجه کشیده شدن ماشه جهش قیمت ارزی هست که به زور سرکوب شده بود. هر دو شکل عدم واقع‌نگری نوعی از یاس می‌آره. یاس ناشی از نرسیدن به آرمان شهری که قراره بود برسیم بهش، برای بعضی این آرمان‌شهر شبیه کشورهای اسکاندیناوی شدنه برای برخی این آرمان شهر جایی ست که همه جامعه همه‌ی امیال پستشون را تربیت کردند و گرگ و بره از یک آخور آب می‌خورند. فقط قصه‌ها هستن که «آخرشون یک چیزی میشه». اما خبر خوب اینه که آرژانتین هنوز یک کشوره! با ساکنینی از ادیان مختلف، با گذروندن بحرانی (۲۰۰۱)به شدت بحران فعلی ونزوئلا (۲۰۱۷-۱۹) با گذروندن جنگ جزایر فالکند تو دهه ۱۹۸۰ با همه‌ی اشتباه‌ها و ناامیدی‌ها و مردمی شبیه خودمون. پایان/