تهران - تحریریه - محسن حاج محمدی کارشناس ارشد مدیریت و مدرس دانشگاه در یادداشتی به بررسی دلایل و ویژگی های مدیران موفق پرداخت.

  در دنیای امروز، مدیریت منابع انسانی، یک هنر و تخصص ویژه می باشد. افرادی که چنین هنر و تخصصی دارند، با آرامشی عمیق به هدف های مدیریتی خود نائل می شوند. مدیران موفق، اندیشه های متعالی دارند و بر مبنای یک نظام ارزشی مثبت در مسیر تعالی سازمانی و فردی، گام برمی دارند. آنان هر روز با فکری تازه و ناب در عرصه مدیریت پا می گذارند و از فرصت ها و امکانات به نحوی شایسته استفاده می کنند. ناملایمت های مسیر مدیریتی، آنان را ناامید نمی کند و هر مسئله ای را فرصتی برای رشد قابلیت های فردی و سازمانی خود می دانند. مدیران اندیشمند و موفق، با روحیه ای عالی، فرصت های بهبود را شناسائی و بر مبنای یک برنامه مدون، اصلاحات لازم را انجام می دهند. اصلی ترین شاخص ها و ویژگی هائی که مدیران موفق دارند،بشرح زیر است: 1)نگرش و باورهای مثبت: مدیرانی که با نگرش و باورهای مثبت، موضوع ها و مسائل را می نگرند، بهترین راه کارها و انتخاب ها را خواهند داشت. قانون زندگی، قانون باورهاست. هرکس به میزان باورهای مثبت، به موفقیت می رسد. باورهای یک مدیر، اندیشه ها و تصمیم هایش را می سازند و مسیر حرکتی او را مشخص می نمایند. ذهن انسان، این گونه طراحی شده است که به هر چیزی که فکر کند، به طرفش کشیده می شود و در نهایت، آن را به دست می آورد؛ حتی اگر آن چیز را دوست نداشته باشد.مدیران موفق، با باورها و نگرش های مثبت به موضوع ها، نگاه می کنند و چون یکی از اصلی ترین باورهای شان، ”باور توانستن“ است، پس در هر عرصه ای که وارد می شوند، با ذهنیتی مثبت، فعالیت های خود را انجام می دهند. براساس آخرین تحقیق های علمی، تعداد سلول های مغز یک انسان، ۱۰۰ بیلیون می باشد که انسان ها فقط از ۲ درصد توانائی های این سلول های استفاده می کنند. مدیران پویا و اندیشمند، با خلاقیت، ابتکار و با پشتوانهٔ باورها و نگرش های مثبت، از قدرت و توان مغزی خویش به طور مطلوب تری استفاده می نمایند. 2)استفادهمناسب و صحیح از توان افراد: یک مدیر موفق، قابلیت ها و توان افراد زیرمجموعهٔ خود را شناسائی و برمبنای آن، مسئولیت ها را تفویض می نماید. ممکن است در یک مجموعه، توان و انرژی بسیار بالائی وجود داشته باشد، اما به دلیل عدم استفادهٔ صحیح، نتیجهٔ عکس، حاصل شود. یک رود بسیار پرآب را در نظر بگیرید؛ اگر برای هدایت و کنترل درست آن، برنامه ای نباشد، از آن نعمت عظیم خداوندی، استفادهٔ درستی نمی شود و بیهوده هدر می رود. اما اگر جلوی آن، سدی بسته شود و به طور صحیحی به کار گرفته شود، نتیجه های بسیار ارزشمند و باورنکردنی ایجاد می شود. یک مدیر توانمند و لایق به طور دقیق، روحیه ها و قابلیت های کارمندان خویش را می شناسد و با کمال اطمینان و اعتقاد، فعالیت های آنان را حمایت، تشویق و در زمان های ضروری، پیشنهادهای اصلاحی را اعلام می نماید. 3)محبوبیت اجتماعی: انسان هائی که دارای محبوبیت اجتماعی هستند، می توانند مدیران موفقی نیز باشند. محبوبیت، کلام و رفتار انسان را جذاب و دلنشین می کند. مدیرانی که کارمندان شان، آنان را از صمیم قلب دوست دارند، در کارهای شان موفق تر هستند؛ آنان با حسن رفتارشان در دل های اطرافیان خود نفوذ می کنند و دیگران نیز با عشق، به آنان خدمات ارائه می نمایند. یک مدیر شایسته می بایست همواره با خوش روئی و صداقت، بر قلب کارمندان خود، مدیریت و آنان را با خود همراه می کند. رمز و راز محبوب شدن یک مدیر، خیلی پیچیده ، نیست؛ فقط می بایست صادقانه به هر آنچه که می گوید، عمل کند و با کارمندانش، ارتباطی صمیمی برقرار نماید؛ آنان را دوست بدارد و همیشه نگاهی مهربانانه به آنان داشته باشد و کلمه ها و جمله های مثبت و پرانرژی را در ارتباط با آنان به کار ببرد. 4)مشارکت همه برای ساختن: استاد بزرگی همیشه در برخورد با مسائل پیچیده، این جمله را زمزمه می کرد: ”یا راهی خواهیم یافت، یا راهی خواهیم ساخت“ اما یافتن و یا ساختن یک راه مطمئن، به طور لزوم نباید توسط خودمان انجام شود. یک مدیر موفق، با باز کردن مسیرهای مشارکت کارمندانش و با نقش دادن به آنان، از فکرها و اندیشه های شان استفاده می نماید و علاوه بر این که خودباوری و تکریم را در کارمندانش ایجاد می کند، بهترین مسیرها را نیز از ذهن کارمندانش، برای حل مسائل کاری پیدا می کند. یک مدیر شایسته و فهیم، فقط از مشارکت کارکنان حرف نمی زند، بلکه در عمل، به آراء و نظرهای آنان احترام می گذارد و برای برترین پیشنهادها، بهترین پاداش ها را در نظر می گیرد. کارمندان او با اعتماد به نفس و خودباوری عالی، نظرها و پیشنهادهای خود را مطرح می نمایند؛ چرا که می دانند برای نظرهای شان، ارزش قائل می شود و آنان به واسطهٔ نظرها و پیشنهادهای شان، تکریم می شوند. مطمئن ترین راه تصمیم گیری، شرکت دادن فکرها و اندیشه های افراد مختلف می باشد که با بررسی نقطه نظرهای شان، موضوع از زاویه های مختلف، بررسی و بهترین تصمیم اتخاذ می گردد و آن مدیر، همیشه آرام و مطمئن است که بهترین مسیر را پیموده است. 5)ارتقاء توان تخصصی خود و دیگران: مدیرانی که اندیشه های متعالی و بلندی داشته باشند، هر روز دغدغهٔ یادگرفتن و یاددادن دارند. آنان به خوبی می دانند که در دنیای رقابتی امروز، سازمان ها و مدیرانی که دارای توان تخصصی و اجتماعی بالاتری می باشند، برندهٔ میدان رقابت هستند. آنان با خودارزیابی مستمر، نقاط ضعف و قوت خود را شناسائی و سعی می کنند با برنامه های بهبود، اشکال های خود را اصلاح نمایند و با یک برنامهٔ پیشرفت مدون، توان علمی و تخصصی خود و کارمندان شان را افزایش می دهند. مدیران موفق ، به خوبی می دانند که آموزش، سرمایه گذاری است. که به هیچ وجه ضرر ندارد؛ پس با نگاهی سعادتمندانه و اندیشمندانه برای رشد و تعالی خود و کارمندان شان، فرصت های یادگیری ایجاد می کنند و ”هر روز بهتر از دیروز شدن“ را شعار ثابت خود قرار می دهند. مدیرانی که اشراف تخصصی خوبی بر محیط کار خود داشته باشند، برای کارمندان شان اعتماد می سازند و آنان در کارهای شان موفق و پیروز می شوند. به امید روزی که هر یک از جوانان ایرانی، با خودباوری و کشف استعدادهای درون شان، بتوانند مجموعه های بزرگ علمی و صنعتی این کشور پهناور را به زیبائی، مدیریت نمایند.