به گزارش تحریریه، سیروس امیدوار در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی ایرنا درباره بهترین رویکرد برای تعیین دستمزد منصفانه که بتواند قدرت خرید کارگران را حفظ کرده و یک سیاست پایدار و بدون نوسان را در طول سال‌های مختلف دنبال کند، خاطرنشان کرد: بحث حداقل دستمزد بخش کوچکی از دولت رفاه است و دولت رفاه، سابقه طولانی در نظام‌های غربی دارد که از اواسط قرن نوزدهم مطرح شده است.

امیدوار در ادامه توضیح داد: به تدریج بیمه‌های اجتماعی و کارگری مطرح شده‌اند و خیلی از مشکلات بر مبنای همین دولت رفاه نیز حل شده است. اما اکنون با توجه به مشکلاتی که دولت‌های رفاه نه در ایران که در همه جهان با آن مواجه شده اند،‌ ایده درآمد پایه همگانی (Universal Basic Income) مطرح شده است.

این استادیار دانشگاه افزود: هسته اصلی این ایده این است که به دلیل ناکارآمدی‌هایی که در دولت رفاه فربه وجود دارد، از قبیل اینکه اتلاف منابع خیلی زیاد است و آن چیزی که بنا بوده به ذینفعان و ذی‌حقان تعلق بگیرد، تعلق نگرفته است، گفته می‌شود که به تدریج دولت رفاهی که هست را برچینیم و به جای آن، درآمد پایه همگانی را جایگزین کنیم.

وی در این باره توضیح داد: منظور این است که به همه افراد جامعه صرف نظر از هرگونه تفاوتی که دارند، یک درآمد ثابت ماهیانه مِنَ المَهدِ إلَی اللَّحْدِ (از گهواره تا گور) تعلق بگیرد. یعنی پولی را که صرف دولت رفاه می شد، به این صورت به همه افراد جامعه داده شود که هیچ تفاوتی با هم نداشته باشند. یعنی به تمام ده دهک جامعه آن درآمد پایه همگانی تعلق بگیرد.

امیدوار خاطرنشان کرد: اولین انتقادی که صورت می‌گیرد این است که چرا این درآمد پایه همگانی باید به ثروتمندان نیز تعلق بگیرد. این مشکلی است که نظام‌های گزینشی دارند که نوعی نظام‌های تبعیض‌گذارند اما می‌توان آن را به طرق مختلف از ثروتمندان مالیات گرفت و این پرداختی به نحو مالیاتی جبران شود.

وی تصریح کرد: به این صورت نه دیگر مشکل بیمه بیکاری خواهیم داشت و نه حداقل دستمزد. چرا که درآمد پایه همگانی در حد رفع نیازهای اولیه است که باید آن را تأمین کند و این موضوع به عنوان دیدگاه پنجم مطرح می شود.

پایان/