به گزارش تحریریه، «مارک مونتگمری» و «جان هاردی» تحلیلگران «بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها» آورده است: کاخ سفید ترامپ برای مدت کوتاهی ارسال تسلیحات به اوکراین را متوقف کرد و سپس به‌طور بی‌سر و صدا آن را از سر گرفت؛ چرا که درون دولت بر سر کمک به کی‌یف اختلاف نظر وجود داشت. دولت نهایتا تصمیم درستی گرفت؛ اما همچنان درباره اینکه آیا این کمک‌ها ادامه خواهد یافت یا نه، موضعی مبهم اتخاذ کرده است.

اگر دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، می‌خواهد به توافق صلحی برسد که منافع آمریکا را حفظ کند، باید بر افزایش اهرم فشار بر روسیه تمرکز کند. این امر نه‌تنها به تحریم‌های اقتصادی سخت‌تر نیاز دارد، بلکه به حمایت نظامی مستمر از اوکراین نیز وابسته است.

در واقع مشکل اصلی، ولادیمیر پوتین است. منظور رهبر روسیه از تلاش برای فریب ترامپ درباره آمادگی برای مذاکره این است که آماده پذیرش تسلیم اوکراین است. این جنگ برای پوتین فقط درباره تصرف سرزمین‌های بیشتر در شرق اوکراین نیست، بلکه بخشی از هدف دیرینه‌اش برای تبدیل اوکراین به کشوری تابع است. این مسئله‌ محور تقابل گسترده‌تر او با غرب را شکل می‌دهد. پوتین تلاش خواهد کرد تا از مذاکرات صلح احتمالی برای تحقق جاه‌طلبی‌های خود استفاده کند.

خواسته‌های کرملین جسورانه و بی‌پرده است. روسیه اصرار دارد که کی‌یف باید بخش‌هایی از سرزمین خود را واگذار کند، از امید پیوستن به ناتو دست بکشد و برخی محدودیت‌ها از جمله کاهش توانایی‌های نظامی خود را بپذیرد. به نظر می‌رسد مسکو حتی که امیدوار است بتواند رئیس‌جمهور اوکراین، ولادیمیر زلنسکی، را با فردی سازگارتر جایگزین کند. روسیه همچنین اصرار دارد که توافق صلح باید بخشی از چارچوبی وسیع‌تر باشد که به اصطلاح "دلایل ریشه‌ای" درگیری را برطرف کند، از جمله محدود کردن حضور نظامی ناتو در اروپای شرقی.

شرایط روسیه منافع مهم ایالات متحده را نیز به خطر می‌اندازد. رها کردن اوکراین در برابر تجاوز بیشتر روسیه احتمال وقوع جنگی دیگر را افزایش می‌دهد، چیزی که در حال حاضر نیز احتمال آن قوی است. اگر پوتین احساس کند که در یک نبرد اراده‌ها بر سر اوکراین پیروز شده، آن هم با وجود تمام فشارهایی که غرب به او وارد کرده است، این امر به هیچ وجه بازدارندگی ناتو را تقویت نخواهد کرد. چین نیز با مشاهده این ضعف آمریکا، ممکن است بیشتر به سمت اقدام نظامی علیه تایوان متمایل شود.

ترامپ برای به حداکثر رساندن شانس یک توافق مطلوب، نیاز به اهرم فشار دارد. او باید در نظر داشته باشد که تحریم‌های اقتصادی علیه درآمدهای نفتی روسیه را از هم‌اکنون تشدید کند، نه اینکه منتظر سیاست‌های سخت‌گیرانه‌تر پوتین بماند. مشکلات اقتصادی روسیه در حال افزایش است، اما با روند کنونی، ممکن است این جنگ تا سال ۲۰۲۶ یا بعد از آن از نظر اقتصادی برای مسکو غیرقابل تحمل نشود. تحریم‌های سخت‌تر که بلافاصله اعمال شوند، می‌توانند این بازه زمانی را کوتاه‌تر کنند و به دستیابی سریع‌تر به یک توافق کمک کنند. با این حال، ابزارهای اقتصادی به‌تنهایی کافی نخواهند بود.

نیروهای اوکراینی در حال حاضر در وضعیت دفاعی هستند؛ زیرا روسیه همچنان به پیشروی‌های آرام و پیوسته خود ادامه می‌دهد. در حالی که این پیشروی‌های آهسته روسیه با تلفات سنگین انسانی و تجهیزات همراه است، که در نهایت مسکو قادر به تحمل آن نخواهد بود؛ اما خطر این وجود دارد که توان دفاعی اوکراین سریع‌تر تضعیف شود.

برای کمک به اوکراین در تثبیت خطوط دفاعی خود و نشان دادن اینکه روسیه نمی‌تواند ایالات متحده را فرسوده کند، ترامپ باید به‌طور علنی تعهد کند که کمک‌های نظامی به کی‌یف ادامه خواهد یافت. بخش عمده‌ای از این کمک‌ها، به‌ویژه در کوتاه‌مدت، صرفاً شامل تحویل تجهیزاتی است که در دولت بایدن وعده داده شده است.

ترامپ همچنین باید از کنگره بخواهد که لایحه‌ای تحت عنوان "اهرم فشار برای اوکراین" تصویب کند که از اتمام اختیارات و بودجه کمک‌هایش جلوگیری کند. این کمک‌ها می‌تواند از راه‌هایی تأمین مالی شود که بار مالی را از دوش مالیات‌دهندگان آمریکایی بردارد، مانند وام‌ها یا استفاده از دارایی‌های مسدود شده روسیه.

در همین حال، مقامات آمریکایی باید به فشار بر کی‌یف برای بسیج مردان جوان‌تر به‌منظور رفع کمبود نیروی انسانی ادامه دهند. همچنین، واشنگتن و متحدانش باید برای ارائه تضمین‌های امنیتی معتبر به اوکراین برنامه‌ریزی کنند تا از وقوع جنگی دیگر جلوگیری شود. همان‌طور که ترامپ اشاره کرده، "تنها راه" برای رسیدن به یک توافق مطلوب "رها نکردن" اوکراین است. اکنون، باید پوتین را متقاعد کنیم که ادامه جنگ چیزی نصیبش نخواهد کرد.

منبع: اندیشکده تهران

پایان/