به گزارش تحریریه، نشریه «فارن افرز» گزارشی را با عنوان «حوثی ها (انصارالله) را بمباران نکنید» منتشر کرد که در بخش هایی از آن آورده است: درگیری بین ایالات متحده و حوثی ها در دریای سرخ در حال افزایش است. ۳۱ دسامبر، قایق های کوچک حوثی ها تلاش کردند به یک کشتی تجاری حمله کنند. پس از تبادل آتش، بالگردهای نیروی دریایی ایالات متحده سه قایق حوثی ها با ۱۰ خدمه را غرق کردند. سپس در ۹ ژانویه، حوثی ها یکی از بزرگترین حملات خود تا به امروز را در دریای سرخ انجام دادند که شامل استفاده از ۱۸ پهپاد، دو موشک کروز ضد کشتی و یک موشک بالستیک ضد کشتی بود و توسط نیروهای آمریکایی و انگلیسی رهگیری شدند.

این درگیری آخرین مورد از مجموعه حملات در دریای سرخ بود. از اواسط نوامبر، حوثی‌ها بیش از ۲۰ حمله به کشتی‌های تجاری در دریای سرخ و تنگه استراتژیک آن که ۱۵ درصد تجارت جهانی از آن عبور می‌کند، انجام داده‌اند. آن ها حملات خود را پاسخی به جنگ اسرائیل و حماس می خوانند و حتی موشک و پهپادهایی را به سمت جنوب اسرائیل شلیک کرده اند.

این حملات در دریای سرخ، برخی از شرکت های کشتیرانی را مجبور کرده است تا به طور موقت حرکت از طریق کانال سوئز را متوقف و در عوض از شاخ آفریقا عبور کنند که حدود ۱۰ روز به سفر آنها اضافه می کند. این حملات هنوز به اختلال قابل توجه در تجارت جهانی منجر نشده است، اما در دراز مدت، افزایش هزینه های حمل و نقل را موجب می شود و احتمالاً قیمت نفت و هزینه کالاهای مصرفی را در سراسر جهان افزایش می دهد.

در پاسخ، ایالات متحده شرکای بین المللی خود را بسیج کرده و در اواسط دسامبر یک ابتکار چندملیتی را با هدف حفاظت از کشتی های تجاری در دریای سرخ در دستور کار قرار داده است. ۳ ژانویه، این شرکا بیانیه مشترکی صادر کردند که به گفته مقامات آمریکایی به عنوان آخرین هشدار به حوثی ها قبل از اقدام شدیدتر واشنگتن محسوب می شد.

از آنجایی که حملات حوثی ها می تواند عواقب جدی را برای تجارت جهانی داشته باشد، ایالات متحده برای پاسخ نظامی تحت فشار قابل توجهی قرار دارد. اما به جای حملات تلافی جویانه، ایالات متحده باید از رویکرد دیپلماتیک حمایت کند. حوثی‌ها ممکن است به تازگی وارد عناوین رسانه‌های بین‌المللی شده باشند، اما دو دهه است که ایالات متحده و شرکای خلیج‌فارس آن را به چالش می‌کشند. استفاده از زور علیه حوثی‌ها در گذشته، چه توسط رژیم علی عبدالله صالح، رئیس‌جمهور سابق و چه با حمله عربستان برای بازگرداندن نظامی که حوثی‌ها در اواسط دهه ۲۰۱۰ سرنگون کردند، صرفا به این گروه اجازه بهبود توانایی‌های نظامی را داد تا خود را به عنوان یک جنبش مقاومت قهرمان نشان دهند و مشروعیتش را در داخل کشور تقویت کنند.

واکنش های این گروه پس از ۷ اکتبر و عملیات اسرائیل در غزه نظرها را در سراسر منطقه جلب کرده است. طی یک سال و نیم گذشته، آتش‌بس مورد مذاکره سازمان ملل، درگیری‌های جدی را در یمن متوقف کرد، اما حملات مستقیم ایالات متحده به اهداف حوثی‌ها می‌تواند جنگ داخلی را دوباره شعله‌ور کند. ایالات متحده گزینه های خوب اندکی را برای پاسخ به حملات حوثی ها دارد. اما تلاش دیپلماتیک برای برقراری صلح پایدار در جنگ یمن و در عین حال ادامه تلاش‌ها برای جلوگیری از حملات حوثی‌ها در کنار شرکای بین‌المللی، به همین اندازه نامطلوب نیست.

گزارش این رسانه معتبر آمریکایی با بیان تاریخچه ای از تحولات داخلی یمن در دو دهه گذشته آورده است: حملات هوایی عربستان به جای بازگرداندن صلح، به تشدید جنگ کمک کرد و منجر به چیزی شد که سازمان ملل متحد آن را بدترین بحران انسانی در جهان نامید. بین سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۲، حملات هوایی ائتلاف به رهبری عربستان سعودی - با حمایت اطلاعاتی و لجستیکی غرب - باعث کشته شدن ۹۰۰۰ غیرنظامی و چهار و نیم میلیون آواره شد و بیش از ۲۱ میلیون یا دو سوم جمعیت یمن را به کمک و حفاظت بشردوستانه محتاج کرد.

فارن افرز تصریح کرد: در منطقه، حوثی‌ها از حملات خود در دریای سرخ و اسرائیل استفاده کرده‌اند تا اهمیت شان را برای «محور مقاومت» ایران نشان دهند. مشارکت ایران و حوثی‌ها در طول جنگ داخلی یمن عمیق‌تر شد. ایران برای حوثی‌ها ارزش قائل است، زیرا آنها به تهران اجازه می‌دهند تا به طور گسترده‌تر عمل کند و در عین حال قدرت انکار قابل قبولی را می دهد. به عنوان مثال، حوثی‌ها مسئولیت حمله پهپادی در سپتامبر ۲۰۱۹ به تاسیسات نفتی عربستان سعودی را بر عهده گرفتند، اما گمان می‌رود که این حمله توسط ایران انجام شده باشد. تا زمان آتش‌بس آوریل ۲۰۲۲ در یمن، حوثی‌ها نیز در حال انجام یک سری حملات رو به افزایش در قلمرو عربستان سعودی و امارات بودند.

نیروی قدس ایران به حوثی ها کمک کرده است تا انبارهایی از تسلیحات پیچیده، از جمله هواپیماهای بدون سرنشین و موشک بسازند. تقریباً از سال ۲۰۱۶، ایران به حوثی‌ها کمک کرده است تا سلاح‌های خود را جمع‌آوری کنند و از تلاش‌های جامعه بین‌المللی برای جلوگیری از قاچاق سلاح به یمن پیشی گرفته است. این واقعیت که حوثی‌ها اکنون می‌توانند موشک‌هایی را به سمت اسرائیل و کشتی‌های تجاری پرتاب کنند، بدون شک ارزش استراتژیک این گروه را برای ایران بیشتر نشان می‌دهد. تهران از حملات حوثی ها پشتیبانی کرده، اطلاعاتی را برای کمک به حملات در دریای سرخ به اشتراک گذاشته و کشتی جنگی خود را به این آب ها منتقل می کند.

گزارش ارگان رسانه ای شورای روابط خارجی امریکا (CFR) افزود: بازیگران بین المللی باید به حملات حوثی ها، هم برای حفظ مسیر کشتیرانی دریای سرخ و هم برای جلوگیری از تشدید بیشتر در منطقه واکنش نشان دهند. اما ایالات متحده با مجموعه ای از گزینه های بد و بدتر برای نحوه انجام این کار مواجه است. برخی از سیاستمداران و تحلیلگران استدلال می کنند که بهترین راه برای مقابله با حملات حوثی ها، تشدید تنش نظامی با هدف "احیای بازدارندگی" است. این دیدگاه تصمیم نهایی ایالات متحده برای فشار به مذاکرات صلح در یمن در سال ۲۰۲۱ را یک سیاست شکست خورده توصیف می کند.

اما طرفداران حملات هوایی علیه حوثی ها نمی توانند بگویند که چه اتفاقی باید بعد از آن بیفتد. به سختی می توان دید که چگونه حملات هوایی می تواند از حملات حوثی ها جلوگیری کند، در حالی که حملات هوایی در یک دهه گذشته موفق به انجام این کار نشده است. حملات هوایی علیه اهداف حوثی‌ها ممکن است توانایی حوثی‌ها را برای پرتاب موشک و پهپاد کاهش دهد، اما هدف قرار دادن و ریشه‌کن کردن قایق‌های کوچک، ارزان قیمت و بدون سرنشین حوثی‌ها بسیار سخت‌تر خواهد بود.

علاوه بر این، تعیین حوثی ها به عنوان یک سازمان تروریستی خارجی، همانگونه که دولت ترامپ برای مدت کوتاهی در سال ۲۰۲۰ انجام داد، احتمالاً تأثیر چندانی نخواهد داشت. رهبران آن‌ها مدت‌هاست که تحت تحریم‌های ایالات متحده بوده‌اند، و بدون شک از این اقدام برای اهداف خود استفاده می کنند. درعوض این اقدام به طور قطع ارسال کمک های بشردوستانه به یمن را دشوارتر می کند.

رویکردی که دیپلماسی را با بازدارندگی ترکیب می کند، بدترین راه برای ایالات متحده جهت مقابله با این مشکل لاینحل در کوتاه مدت است. محرک های بین المللی کمی برای دادن پاسخ نظامی وجود دارد. حتی عربستان سعودی که مداخله نظامی سال ۲۰۱۵ علیه حوثی‌ها را رهبری کرد، اکنون به ایالات متحده هشدار می‌دهد که با خویشتنداری عمل کند.

واشنگتن نمی تواند روی حمایت عمومی شرکای خود در خلیج فارس حساب کند. اگرچه برخی از کشتی‌های تجاری که حوثی‌ها هدف قرار داده‌اند هیچ ارتباط آشکاری با اسرائیل ندارند، اما این واقعیت که آنها بارها حملات خود را تلاشی برای حمایت از فلسطینی‌ها خوانده‌اند، میزان پاسخگویی کشورهای عربی به تجاوزات حوثی‌ها را محدود می‌کند.

برای نمونه افکار عمومی در عربستان سعودی بیش از پیش مخالف برقراری روابط دیپلماتیک با اسرائیل شده است. کشورهای حاشیه خلیج فارس انگیزه چندانی برای تحریک خشم مردم ندارند. کشورهای عربی به غیر از بحرین، تمایلی به همراهی علنی با عملیات چندملیتی پنتاگون ندارند.

تحلیلگر فارن افرز تصریح دارد: با این حال، این عملیات اولین گام مفید برای نشان دادن مخالفت بین المللی با تهاجم حوثی ها و رهگیری و جلوگیری از حملات است. ایالات متحده همچنین باید به حمایت از تلاش های سازمان ملل برای مذاکره و صلح پایدار در یمن ادامه دهد. توافق آتش‌بس ۲۰۲۲ کم و بیش برقرار است و طرف‌ها به توافقی نزدیک هستند که آتش‌بس را دائمی می‌کند و گفت وگوها را درباره آینده بلندمدت حکومت یمن آغاز می‌کند.

ایالات متحده در نهایت برای مقابله با تهدید حوثی ها، باید برای پایان دادن به جنگ بین اسرائیل و حماس – و همچنین به طور کلی به درگیری اسرائیل و فلسطین تلاش کند. در هر صورت حوثی ها حملات خود را به عملیات اسرائیل در غزه مرتبط کرده اند و حمایت داخلی و منطقه ای را برای انجام این کار به دست آورده اند. یافتن رویکردی پایدار و بلندمدت برای هر دو درگیری جهت تنش زدایی در سراسر منطقه و وادار کردن حوثی‌ها به توقف حملات خود به کشتی‌های تجاری بسیار مهم است. چنین حملاتی در غیاب این منازعه دیرین اثر محدودی خواهند داشت.

این اقدامات نمی تواند به طور کامل تهدیدی را که حوثی ها برای منافع ایالات متحده و به طور گسترده تر برای ثبات در منطقه ایجاد می کنند، برطرف سازد؛ اما در میان گزینه های بد بهترین هستند ؛ ایالات متحده به دلیل رویکردهای ناموفق خود در قبال یمن در ۲۰ سال گذشته، تنها گزینه های بد را در اختیار دارد. واشنگتن نباید اشتباهات خود را تکرار کند. دهه‌ها تجربه نشان داده است که حملات نظامی برای نابودی حوثی‌ها بعید است مؤثر واقع شوند. در عوض، حملات نظامی ممکن است زندگی مردم یمن را بیشتر ویران کند.

پایان/