به گزارش تحریریه، به نقل از اسپوتنیک، برای کسانی که تاریخ جنگ جهانی دوم را به یاد دارند، این اتفاقات باعث خنده شد. اینها با اولین بالن ها بر فراز ایالات متحده فاصله زیادی دارند.

اولین آنها ژاپنی ها بودند که بالونی به نام "فو گو" ساختند که می توانست بمب های انفجاری و آتش زا را حمل کند. از نوامبر 1944 تا آوریل 1945، 9300 بالون از این دست به هوا برخاست که از این تعداد 300 بالن به خاک ایالات متحده رسید. 20 بالون توسط هواپیماهای آمریکایی سرنگون شد. یکی از بالن ها در مارس 1945 توانست خط برق مرکز هسته ای آمریکا در هانفورد را از کار بیاندازد.

در طول جنگ سرد، آمریکایی ها از بالون های هوایی برای اقدامات شناسایی علیه اتحاد جماهیر شوروی و چین به عنوان بخشی از پروژه Genetrix استفاده کردند. این بالن ها مجهز به دوربین هایی بودند که قرار بود از مناطق دورافتاده این کشورها و غیرقابل دسترس هواپیماهای آمریکایی عکس بگیرند. از ژانویه تا فوریه 1956، 516 بالون به هوا بلند شد که از این تعداد 54 بالون برگشت داده شد و از 31 بالن عکس هایی از تاسیسات مختلف نظامی به دست آمد. بخش قابل توجهی از آنها توسط هواپیماهای شوروی سرنگون شدند.

استفاده از بالن های شناسایی تا اواسط دهه 1970 و حتی تا 1980-1981 ادامه یافت. نیروی هوایی شوروی 4112 بالون را شناسایی کرد و 793 فروند از آنها را ساقط کرد.

بنابراین چین نیز از همان تاکتیک ایالات متحده علیه خود او استفاده کرد: "تقابل مودبانه".

بر اساس برآوردهای تقریبی، 9 پایگاه نیروی هوایی ایالات متحده و 10 پایگاه گارد ملی هوایی ایالات متحده در محدوده حرکتی این بالون چینی قرار داشتند. حتی کلی ترین نماها از پایگاه هایی که بالون چینی در نزدیکی آنها پرواز می کرد کافی است تا متوجه شویم که این پرنده می توانسته اطلاعات ارزشمند زیادی را که عمدتاً مربوط به نیروی هوایی ایالات متحده است، جمع آوری کند.

مسلما در آینده نزدیک قادر به فهمیدن جزییات اطلاعات جمع آوری شده نخواهیم بود، ولی می توان فرض کرد که این "بزرگترین درز محرمانه ترین اطلاعات از سیستم ارتباطات و فرماندهی نیروی هوایی ایالات متحده" بوده است.

پرواز بالون چینی شبیه "سیلی" به هوانوردی آمریکا بود. این بالون تقریباً از تمام خاک ایالات متحده عبور کرد و برای مدت طولانی نتوانستند با او کاری انجام دهند. تخمین زده می شد که بالون چینی در ارتفاع 18 هزار تا 25 هزار کیلومتری بر فراز آمریکا پرواز کرده باشد و بسیاری تصور می کردند که هواپیماها نمی توانند آن را به زمین بزنند. با این حال، حداکثر ارتفاع پروازهواپیماهای "اف 16" 18.5 هزار کیلومتر است، در حالی که F-15 و F-22 تا 20 هزار کیلومتر قادر به بالا رفتن هستند. بدین ترتیب بالون برای مدتی طولانی در ارتفاعی پرواز می کرد که هواپیماها می توانستند به آن دسترسی داشته باشند.

در نهایت، بالون چینی دو روز بعد توسط یک موشک AIM-9X با هدایت تصویربرداری حرارتی و یک کلاهک با قابلیت انفجار بالا سرنگون شد. برد این موشک تا 35 کیلومتر است. اصلاح AIM-9X Block II برای رهگیری وسایل بدون سرنشینی که توسط رادار قابل تشخیص نیستند، استفاده می شود.

چرا با وجود توانایی های فنی نیروی هوایی ایالات متحده، این بالون در سراسر آمریکای شمالی از غرب به شرق پرواز کرد؟ به احتمال زیاد این نتیجه ضعف و بلاتکلیفی فرماندهی نظامی آمریکا بوده است. به سختی می توان توضیح دیگری برای این واقعیت شگفت انگیز یافت که بالون چینی به مدت دو روز بدون مانع بر فراز مهمترین پایگاه های هوایی نیروی هوایی آمریکا پرواز کرد.

پایان/