به گزارش تحریریه، «ویکتور مدودچوک» رهبر سابق اپوزیسیون پارلمان اوکراین هشدار داده است که سیاست‌ های دولت «ولادیمیر زلنسکی» رئیس‌جمهور این کشور بر اساس نفرت و سازش ناپذیری نسبت به روسیه شکل گرفته و این مسیر ناگزیر اوکراین را به سمت فقر سوق می ‌دهد.

مدودچوک که پس از دستگیری توسط SBU (آژانس جانشین KGB شوروی) تبعید شد، مدعی است که کیف در کشورهای اروپایی نیز همین رویکرد را تشویق می کند. او معتقد است که چنین احساسات خطرناکی حتی می تواند منجر به یک بن بست هسته ای شود.

حزب سیاسی مدودچوک دومین حزب بزرگ در پارلمان اوکراین بود تا اینکه سال گذشته به طور کلی فعالیت آن ممنوع شد. به عنوان بخشی از سرکوب مخالفان، رئیس جمهور زلنسکی شخصا مدودچوک را که از طرفداران آشتی با روسیه بود، هدف قرار داد. مدویدچوک در مقاله ای که در روزنامه روسی ایزوستیا بار دیگر همین دیدگاه را در مورد ریشه های بحران کنونی اوکراین تکرار کرد.

مدودچوک خاطرنشان کرد که هم زلنسکی و هم پوروشنکو سلف او پس از کودتای سال 2014 در کیف در شرایط صلح انتخاب شده بودند اما هر دو آن ها پس از رسیدن به مقام چرخشی انجام دادند. او استدلال کرد که این نشان دهنده یک الگوی خیانت به مردم اوکراین توسط رهبری کیف و آنچه او «حزب جنگ» دانست.

وی تاکید کرد که دشمنی با روسیه بر خلاف منافع اقتصادی اوکراین است. روسیه نه تنها بازار اصلی و منبع مواد خامی است که اوکراین می‌تواند از آن سود ببرد، بلکه بخش صنعتی این کشور بیشتر در شرق متمرکز بود و مردم آنجا که به دلایل تاریخی با مسکو پیوند دارند، مورد دشمنی کیف قرار گرفتند.

این سیاستمدار اوکراینی در گزارش خود در ایزوستیا نوشت ویرانی اقتصادی پیامد اجتناب ناپذیر درگیری کنونی است.

وی تاکید کرد: دیگر اروپای غربی نیست که به اوکراین سیاست می آموزد، بلکه اوکراین است که به اروپا آموزش می دهد که چگونه با کمک سیاست نفرت و سازش ناپذیری به افول اقتصادی و فقر دست یابد. و اگر اروپا به حمایت از این سیاست ادامه دهد، به یک جنگ، احتمالاً یک جنگ هسته ای کشیده خواهد شد.

او با اشاره به رژه هایی که توسط ژنرال ها در روم باستان پس از پیروزی های بزرگ برگزار می شد، کشورهای غربی را متهم کرد که از دولت فعلی اوکراین به دلیل پیروزی پس از پیروزی تمجید می کنند، حال آنکه هیچ پیشرفت نظامی مشاهده نمی شود. در همین حال، حزب صلح نه در داخل و نه در خارج از کشور نفوذی ندارد. افرادی که برای صلح تلاش کرده بودند به تحریک غرب مورد تهمت، ارعاب و سرکوب قرار گرفتند.

به اعتقاد وی حزب صلح اوکراین در مناسبات دموکراسی غربی به حساب نمی آید. این امر به صراحت نشان می دهد که اکثر سیاستمداران آمریکایی و اروپایی خواهان صلح برای اوکراین نیستند. اما این به هیچ وجه به این معنا نیست که اوکراینی‌ها صلح نمی‌خواهند و پیروزی نظامی زلنسکی برای آنها مهم‌تر از زندگی و خانه‌های ویران شده‌شان است.

مدودچوک معتقد است تنها زمانی که به سیاستمداران حامی صلح اجازه داده شود که آزادانه دیدگاه های خود را مطرح کنند، می توان امیدی به حل این وضعیت داشت.

پایان/