تهران - تحریریه - عطا بهرامی معتقد است که ایران خودرو، سایپا و سایر خودروسازان داخلی باید تعطیل شده و یا سرنوشت آنها در فضایی رقابتی مانند سایر کالاها تعیین شود.
اخیرا اخباری درباره وضعیت پرداخت ها در ایران خودرو منتشر شده که جالب توجه است و بار دیگر زخم کهنه ای که خودروسازان داخلی بر پیکر جامعه ایجاد کرده اند را تازه کرد. در خبرها به میزان دستمزدی که در ایران خودرو پرداخت می شود اشاره شده و نتیجه گیری شده است که در ایران خودرو به مدیران دستمزدها و پاداش های هنگفت پرداخت می شود.
در خبرها آمده بود که صورتهای مالی ایران خودرو نشان می دهد است که 20 هزار 588 نفر در این شرکت مشغول به کارند و سالانه 2100 میلیارد تومان حقوق، مزایا، پاداش دریافت می کنند.
اگر رقم 2100 میلیارد تومان حقوق و مزایا را بر 20588 نفر تقسیم کنیم مشخص می شود که به طور متوسط هر کارمند ایران خودرو سالی 102 میلیون تومان و ماهی 8.5 میلیون تومان دریافتی دارد که یک بررسی ساده نشان می دهد کارکنان ایران خودرو چنین دریافتی هایی ندارند. پس موضوع چیست؟
موضوع پیچیده نیست و حقیقت ماجرا به دریافتی های نجومی مدیران ایران خودرو و سایر خودروسازان باز می گردد که ماهی 30 میلیون تومان حقوق را توهین به خود می دانند.
به یاد دارم که سال 94 در مراجعه به ایران خودرو برای تحویل خودروی خریداری شده حقیقت هولناکی را از زبان یکی از کارکنان آن شنیدم. ایشان به بنده گفتند که در ایران خودرو، خودروهایی که قرار بود برای مقام های خاص تولید شود را به طور ویژه روی آنها کار می کردند که تفاوت کیفیت قابل توجهی با خودروهای تحویلی به مردم داشت. کارگران که از این موضوع و تبعیض گسترده در شرکت عصبانی بودند با پیچ گوشتی و ابزارهایی از این دست روی ماشین ها خط می انداختند و مدیران مجبور شدند برای فریب کارگران تغییر سیاست داده و خودروهای سفارشی را تحت عنوان صادراتی به خط تولید بیاورند تا کارگران آنها را معیوب نکنند.
داستان خودرو در ایران داستان غمباری است که عملا به اسیر و تحقیر شدن یک ملت در دست دو خودروساز(بخوانید سر هم بندی کن های نجومی بگیر) انجامیده است. خودروسازانی که بعد از 50 سال هنوز هم به اسم نوپا بودن طلب رانت بیشتر می کنند.
کسانی که اندکی با فضای اقتصادی ایران آشنا باشند به خوبی می دانند که میل به واردات آن را در بر گرفته و به بهانه رقابت و پیوستن به سازمان تجارت جهانی WTO تعرفه ها را مدام کاهش می دهند و همان مقدار تعرفه هم به دلیل ساختار معیوب گمرک به درستی اخذ نمی شود. فعلا به پدیده ای به اسم قاچاق رسمی هم کاری نداریم که خود داستان جداگانه ای دارد.
در شرایطی که به بهانه پیوستن به سازمان تجارت جهانی با هرگونه حمایت تعرفه ای از تولیدات داخل مقابله می شود، دیوار تعرفه برای واردات خودرو را هر روز بیش از دیروز می افرازند و قیمت خودروهای وارداتی برای مصرف کننده داخلی به راحتی از 100 درصد هم بیشتر می شود.
بسیاری از کالاهای وارداتی مانند قاشق چنگال، لیوان، لوازم التحریر، پوشاک و هزاران مثال دیگر را به راحتی می توان در داخل کشور تولید کرد و نیازی به شرکت های بزرگ هم ندارد. بسیاری از این کالاها را می توان در کارگاه های کوچک موسوم به زیرپله ای تولید کرد. در حالیکه به دلیل عدم وجود تعرفه جدی و رانت موجود ارزی به راحتی واردات شده و به بیکار شدن میلیون ها کارگر ایرانی می انجامد.
در حالیکه در داستان خودرو که به فناوری قابل توجهی نیاز دارد و بسیاری از کشورهای صنعتی مثل انگلیس، کانادا، سوییس و ... از این بازار خارج شده و توان حضور ندارند، در ایران اصرار می شود که باید خودروی ملی داشته باشیم. کاری که بعد از نیم قرن انجام نشده و در آینده نیز انجام نخواهد شد.
اگر واقعا درد حمایت از تولید داخل وجود دارد؛ چرا از تولیدکنندگان پوشاک، لوازم منزل و ... حمایت نمی شود که فناوری ساده ای دارند و در سال های نه چندان دور در کشور تولید می شدند. پاسخ ساده است. چون اگر از آن کالاها حمایت شود سود آن به مدیران نرسیده و بین انبوه مردم تقسیم می شود.
اگر از مسئولان سوال شود که چرا تعرفه های خودرو بالاست؟ جواب خواهند داد که برای حمایت از تولید داخلی. و اگر سوال شود که چرا تعرفه پوشاک پایین است؟ جواب خواهند داد که بازار باید رقابتی شود و در راه پیوستن به سازمان تجارت جهانی هستیم.
اگر این سوال هزار بار دیگر هم پرسیده شود پاسخ های مشابهی دریافت خواهد شد و نباید انتظار داشت که چنین بی منطقی ساده ای از فهم مسئولان خارج باشد. پای هزاران میلیارد تومان منافع رانتی در میان است.
منطق ساده اقتصادی حکم می کند که با خودرو نیز مانند سایر کالاها برخورد شود. وضع تعرفه ای به اندازه سایر کالاها انتظاری نامعقول نیست که به شکل گیری فضای رقابتی خواهد انجامید. اگر خودروسازان توانا باشند در بازار باقی می مانند و اگر نه، بازار را به سود محصولات با کیفیت ترک می کنند.
نتیجه آنکه مردم به خودروهای با کیفیت دسترسی خواهند داشت و ضمن افزایش رفاه ملی، از انبوه تلفات جاده ای که به سوگوار شدن هزاران خانواده می انجامد نیز جلوگیری خواهد شد. مهمتر از همه اینکه به تحقیر ملت ایران با بنجل سازی خودرویی هم خاتمه داده می شود و ایرانیان مسافر کشورهای همسایه از اختلاف سطح باورنکردنی ماشین هایی که همسایگان با درآمد متوسط سوار می شوند با ماشین هایی ایرانی تحقیر نمی شوند.
عطا بهرامی
پایان خبر/
نظر شما