به گزارش تحریریه، کد اقتصادی رابرت مالی برای کمک به اقتصاد ایران پس از احیای برجام، با تمام امتیازهای پیشنهاد شده گذشته آمریکا دارای تفاوت های ماهوی است، اما همچنان می توان آنرا یک امتیاز دوفاکتو به ایران دانست که قطعیت مدنظر تهران را برآورده نمی کند. اما ارزش بررسی را دارد. 

رابرت مالی در این باره گفت: کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس آماده اند تا در صورت بازگشت ایران به تعهدات برجامی خود، روابط دیپلماتیک و اقتصادی با تهران را گسترش دهند، زیرا اگرچه این کشورها شیفته برجام نیستند اما متوجه شده اند که بازگشت به این توافق حیاتی است.

رابرت مالی در این مصاحبه یک بار دیگر تاکید کرده است، "آمریکا حاضر است تا به برجام بازگردد و تمام تحریم هایی را که با این توافق در تناقض اند لغو کند، بنابراین اگر ایران خواستار بازگشت به برجام است راه آن باز است."

تاکید مالی از زبان مقام های آمریکایی و شیخ نشین های حاشیه جنوبی خلیج فارس که احیای برجام را حیاتی می دانند به 3 متغیر مهم باز می گردد:

1. ایران پس از خروج آمریکا از برجام با سرعت به سمت گریز هسته ای حرکت می کند، درحالیکه با وجود برجام؛ بازرسی های گسترده ایران را مهار کرده بود. 
2. تحریم ها به نقطه انتها رسیده و درحال عقبگرد به دلیل انطباق ایران با شرایط جدید است و ابزاری برای اعمال فشار بیشتر وجود ندارد. 
3. چین و روسیه از تحریم های آمریکا تبعیت نمی کنند، و اختلافات گسترده بین دو طرف باعث شده است، از کمک به ایران برای اعمال فشار بر آمریکا نیز استفاده کنند. 

نتیجه اینکه آمریکا می خواهد امتیازهای اقتصادی موردنظر تهران را فراهم کند به شرط اینکه ایران به برجام باز گردد و به رژیم بازرسی ها تن دهد. و اما چک تضمینی تشویق تهران به احیای برجام را نیز برای شیخ های عرب خلیج فارس می فرستد تا آنرا نقد کنند. با این روش ابتکاری از جیب اعراب نفتی، در آمریکا نیز بر بایدن به دلیل عقب نشینی از مواضع پیشین خود فشاری وارد نخواهد شد و وی می تواند در انتخابات ریاست جمهوری آینده؛ خود و حزب دمکرات را در موضع ضعف قرار ندهد. 

تضمین هایی که ایران به صورت تصویب در سنا درخواست می کند، شدنی نیست و باوجود باقی ماندن مکانیسم ماشه و پروتکل الحاقی عاقلانه نیز به نظر نمی رسد. نتیجه اینکه احیای برجام بدون پروتکل الحاقی، CTBT و مکانیسم ماشه، در برابر لغو تحریم های ترامپ، آزادسازی منابع بلوکه شدن ایران و امتیاز دوفاکتو اقتصادی با چک های شیوخ عربی را می توان بناهای یک توافق عاقلانه دانست که با واقعیت قدرت منطقه ای و رو به فزونی ایران در کنار پیوستن به سازمان همکاری شانگهای؛ و ازسوی دیگر، واقعیت نظام اقتصادی دلار محور بین المللی، تناسب دارد. 

پایان/