به گزارش تحریریه، کمتر از سه هفته به آغاز دور جدید مذاکرات وین زمان باقی است؛ مذکراتی که از روز هشتم آذر در پایتخت اتریش ازسرگرفته خواهد شد. این هفتمین دور مذاکرات از زمان به قدرت رسیدن «جو بایدن» رئیس جمهوری آمریکا و اولین دور در زمان ریاست‌جمهوری «سیدابراهیم رئیسی» در ایران است.

خبرگزاری «رویترز» به تازگی در گزارشی نوشته که ایران با «توپ پر» و با «مطالبات حداکثری» آماده دور جدید مذاکرات هسته‌ای می‌شود. خبرگزاری مذکور به نقل از مقامات و تحلیلگران نوشت: ایران در دور جدید مذاکرات هسته‌ای رویکردی سازش‌ناپذیر در پیش می‌گیرد چرا که اطمینان دارد از اهرم فشار لازم برای لغو تحریم‌ها برخوردار است؛ اما با اصرار بر خواسته‌های حداکثری، نه به ضمانت‌های مد نظرش می‌رسد و نه تحریم‌ها لغومی‌شود.

تحلیل رویترز بی ارتباط با پیش شرط ها و مطالبات مطرح شده از سوی دیپلمات های ایران نیست. روز دوشنبه ۱۷ آبان «سعید خطیب‌زاده» سخنگوی وزارت خارجه در نشست خبری هفتگی خود، با خطاب قرار دادن مقام‌های آمریکایی گفت که آن‌ها ابتدا باید بپذیرند مقصر شرایط فعلی هستند.  

خطیب زاده شرط دوم را این دانست که آمریکا باید تحریم‌هایی را که بعد از خروج از برجام اعمال کرده است، همه را یک‌جا به صورت مؤثر بردارد. وی شرط سوم جمهوری اسلامی را مهم‌تر خواند و گفت آمریکا تضمین بدهد که هیچ دولتی در ایالات متحده مجدداً جهان و حقوق بین‌الملل را به سخره نخواهد گرفت و این شرایط را تکرار نخواهد کرد.

از نگاه صاحبنظران این شروط اگر چه خواسته های تهران را شامل می شود اما برخی از آن ها همچون شروط نخست و سوم، از قابلیت تحقق بالایی برخوردار نیست.

اگر آمریکا شرایط کنونی را نتیجه عملکرد خود می دانست پس نباید بر اینکه قدم نخست را تهران بردارد یا واشنگتن، چندین ماه بحث و گفت وگو می کرد. در مورد شرط سوم یعنی تضمین از سوی آمریکا نیز لازم به یادآوری است قانون اساسی ایالات متحده و تکیه نمایندگان جمهوریخواه بر نیمی از کرسی های کنگره، اجازه این کار به رئیس جمهوری نخواهد داد.

لغو تحریم ها اما موضوعی است که از نگاه ایران باید تحقق یابد و طرف مقابل نیز به صورت جدی به آن می نگرد. مقامات جمهوری اسلامی ایران همواره تاکید می کنند که تحریم ها باید به زمانی برگردد که ترامپ از برجام خارج شد چرا که در دوره ترامپ و حتی بایدن تحریم های زیادی بر ایران به بهانه های حقوق بشری، تروریستی، موشکی و غیره تحمیل شد.

«رویترز» در آستانه ازسرگیری مذاکرات در حالی از آمادگی تهران برای حضور در گفت وگوها با «توپ پر» و خواسته‌های حداکثری سخن به میان می آورد که توسعه فعالیت های هسته ای مهمترین آن است. «بهروز کمالوندی» سخنگوی سازمان انرژی اتمی چند روز پیش اعلام کرد که ذخایر اورانیوم 20 درصد ایران به 210 کیلو و اورانیوم 60 درصد به 25 کیلو رسید.

با مقایسه ذخایر کنونی که کمالوندی اعلام کرده با میزانی که در گزارش های چند ماه پیش آژانس قید شده، میزان پیشرفت چشمگیر فعالیت های هسته ای کشورمان آَشکار می شود.

آژانس بین‌المللی انرژی اتمی دو ماه پیش گزارش کرد که ایران ذخایر اورانیوم با غنای ۲۰ درصدی خود را به ۸۴.۳ کیلوگرم رسانده است. همچنین آژانس سه ماه قبل از آن، میزان ذخیره اورانیوم ۲۰ درصدی ایران را ۶۲.۳ کیلوگرم اعلام کرده بود.

بنابراین با ملاحظه میزان پیشرفت فعالیت های هسته ای ایران که بی تردید به عنوان اهرم فشار در مذاکرات مورد استفاده قرار خواهد گرفت، طرف مقابل نیز تدابیری اندیشیده است.

پایگاه خبری «آکسیوس» به تازگی یکی از این تاکتیک های غرب را رسانه ای کرده و نوشته است که آمریکا و سه متحد اروپایی‌اش (فرانسه، آلمان، و بریتانیا) چند هفته است در این باره مذاکره می‌کنند که آیا در جلسه روز ۲۵ نوامبر بکوشند قطعنامه‌ای علیه ایران تصویب کنند و از تهران به‌خاطر محدودیت‌هایی که برای بازرسان آژانس به وجود آورده است انتقاد کنند یا نه.

کارشناسان تکاپوی غرب برای صدور قطعنامه را در آستانه برگزاری مذاکرات در راستای فشار بر تهران ارزیابی می کنند. آنها معتقدند استفاده از ابزار قطعنامه تا پیش از صدور در حکم اهرم فشار تلقی می شود اما در صورت تصویب و صدور، قطعنامه در حکم مانع برای پیشبرد مذاکرات عمل می کند. بنابراین امکان طرح قطعنامه علیه ایران با هدف فشار و امتیازگیری از ایران است و تصویب آن دور از ذهن به نظر می رسد.

پایان/