به گزارش تحریریه، «جان هافمن» کارشناس مسائل ژئوپولیتیک خاورمیانه گزارشی را در نشریه معتبر «فارین پالیسی» منتشر کرده و آورده است که امارات متحده یکی از مداخله‌گرترین کشورهای منطقه است و سیاست‌هایی را دنبال می‌کند که باعث ایجاد جنگ‌های داخلی، بحران‌های انسانی، از بین رفتن چشم‌اندازهای دموکراتیک و گسترش نارضایتی‌های منجر به اعتراض در منطقه شده است. 

«کانال سیاست خارجی آمریکا در خاورمیانه» نکات مهم تحلیل این کارشناس را چنین برشمرد: 
۱. امارات متحده عربی هموار به عنوان یکی از مهم‌ترین شرکای آمریکا در خاورمیانه شناخته می‌شود. طبق همین دیدگاه، ابوظبی متحدی کلیدی در بازدارندگی علیه ایران، مقابله با تروریسم و ارتقاء ثبات منطقه‌ای است. 

۲. طبق این دیدگاه، برغم مشارکت گاه و بیگاه امارات در مداخلات منطقه‌ای یا نقض حقوق بشر، چنین اقداماتی به منافع آمریکا آسیب نمی‌زند و امارات برای واشنگتن همچنان نماد ثبات و پیشرفت در منطقه‌ای پرآشوب است.

۳. با توجه به عضویت اخیر امارات در شورای امنیت سازمان ملل، به نظر می‌رسد که «اسپارتای کوچک» اکنون آماده‌ی همیاری با آمریکا در زمینه پیشبرد منافع دوجانبه در صحنه‌ جهانی است. اما این رویکرد اشتباه است. چشم‌پوشی از رفتارهای شرورانه امارات متحده برای منافع آمریکا هم در خاورمیانه و هم در داخل آسیب‌زا بوده است.

۴. سیاست‌های امارات در خاورمیانه ذاتا ثبات‌زدا بوده، باعث تشدید بسیاری از جنگ‌های داخلی منطقه شده، قوانین بین‌المللی را نقض کرده و تلاش‌ها برای تغییرات دموکراتیک را با شکست مواجه کرده است. بعلاوه، امارات بارها تلاش کرده تا در سیاست‌های داخلی آمریکا در بالاترین سطوح مداخله کند و دیپلمات‌ها و مقامات دولتی سراسر جهان را تحت نظارت بگیرد.

۵. پیش از خروج از خاورمیانه و ورود به صحنه‌های دیگر، آمریکا باید متحدانی را که می‌خواهد منافع خاورمیانه‌ای‌ خود را به آنها واگذار کند، مورد ارزیابی دوباره قرار دهد و از کشورهایی که به دنبال مداخله غیرقانونی در سیاست‌های داخلی آمریکا هستند، بخواهد که پاسخگوی رفتارشان باشند. برای این‌ کار، نخست چک سفید واشنگتن برای امارات باید پایان یابد. 

۶. چندین دهه است که سیاست آمریکا در خاورمیانه روی باور خیالی و اشتباه «ثبات استبدادی» استوار بوده است: حکومت‌های خودکامه و مستبد خاورمیانه «می‌توانند با تحمیل نظم سیاسی و اجتماعی علیه شهروندان محرومشان، از منافع آمریکا محافظت کنند». اما همان‌طور که نادر هاشمی، رئیس مرکز پژوهش‌های خاورمیانه در دانشگاه دِنوِر می‌گوید، خلاف این باور درست است: این رژیم‌های استبدادی «منابع اصلی بی‌ثباتی در منطقه هستند، هم از نظر ماهیت حکومتشان و هم از لحاظ سیاست‌هایی که دنبال می‌کنند».

۷. امارات، نماد بارز این باور نادرست است: «عدم‌پاسخگویی در داخل» و «یک چک سفید از سوی آمریکا» عواملی هستند که باعث شکل‌گیری اقداماتی می‌شوند که ذاتا ثبات‌زدا و مخالف منافع آمریکا هستند.

۸. امارات متحده که در سلاح‌های پیشرفته آمریکایی غرق شده، یکی از مداخله‌گرترین کشورهای منطقه است و سیاست‌هایی را دنبال می‌کند که باعث ایجاد جنگ‌های داخلی، بحران‌های انسانی، از بین رفتن چشم‌اندازهای دموکراتیک و گسترش نارضایتی‌های منجر به اعتراض در منطقه شده است. ردپای امارات در ناآرامی‌ها مصر، سوریه، لیبی، یمن و اخیرا تونس مشاهده می‌شود.

۹. اقدامات منطقه‌ای و بین‌المللی امارات به شهرت جهانی آمریکا هم آسیب زده و باعث شده قول بایدن برای پیگیری یک سیاست خارجی متمرکز بر حقوق بشر، ریاکارانه به نظر برسد. به جز پیشینه ضعیفی که امارات در زمینه حقوق بشر در داخل و مشارکت در بحران‌های انسانی منطقه دارد، این کشور از سرکوب مسلمانان اویغور توسط چین حمایت و آن را توجیه کرده است.

۱۰. اما امارات فقط منافع خارجی آمریکا را تضعیف نکرده است. ابوظبی در پی مداخله مستقیم در سیاست‌های داخلی ایالات متحده است، اقدامی که می‌توان آن را تهاجم مستقیم به دموکراسی آمریکا دانست.

۱۱. زمان آن فرا رسیده که واشنگتن به چک سفیدش برای «اسپارتای کوچک» پایان بدهد و رسما نقشی را که این کشور در ایجاد بی‌ثباتی در خاورمیانه، تضعیف دستاوردهای دموکراتیک در منطقه و مداخله در سیاست‌های داخلی آمریکا داشته مورد توجه قرار دهد. سریع‌ترین راه برای انجام این کار، پایان دادن به فروش تسلیحات آمریکایی به امارات است.

۱۲. هرچند چنین اقداماتی ممکن است آینده پایگاه هوایی آمریکا در الظفره را به خطر بیندازد، اما باید از این فرصت برای بازبینی در حضور نظامی گسترده ایالات متحده در منطقه استفاده کرد که خود، عاملی بی‌ثبات‌کننده بوده است.

پایان/