به گزارش تحریریه، تارنمای «کوین دسک» در گزارشی نوشت، برخی از موفق ترین افراد در صنعت فناوری یا در دانشگاه شرکت نکرده اند یا تحصیلات خود را تمام نکرده اند. بیل گیتس، استیو جابز و استیو وزنیاک کسانی هستند که بدون دیپلم میلیاردها دلار درآمد داشتند.

این داستان ها در دنیای فناوری حتی با وجود شک و تردید گسترده تر در دانشگاه به توتمیک {معمولا به عنوان یادمانی از نیاکان} تبدیل شده اند. این شک و تردید تا حدی ناشی از محاسبات مالی است زیرا با افزایش شدید شهریه و بدهی دانشجویان، دلیل بیشتری وجود دارد که بپرسیم آیا سرمایه گذاری در دانشگاه واقعا ارزش آن را دارد یا خیر. استارتاپ های مختلف مسیرهای جایگزینی را ایجاد کرده اند، از برنامه نویسی اردوها گرفته تا برنامه های صدور گواهینامه آنلاین و مدل های جدید بنیادین آموزش مانند دانشگاه مینروا.

برخی از سازمان ها، مانند پیتر تیل با ارائه کمک هزینه یا بورسیه ای به نام «تیل فلوشیپ» خط فکری قوی تری را دنبال می کنند: نه اینکه دانشگاه خیلی گران یا ناکارآمد باشد، بلکه حداقل برای برخی افراد این اتلاف وقت است. این فلوشیپ ۱۰۰ هزار دلار به جوانانی که می خواهند به جای نشستن در کلاس درس چیزهای جدید بسازند، اهدا می کند. گیرندگان برای واجد شرایط بودن باید از خیر دانشگاه بگذرند یا ترک تحصیل کنند.

این پس‌زمینه باعث می‌شود که همه چیز به طور خاص برای جوانان علاقه‌مند به حرفه رمزنگاری به طور خاصی چالش برانگیز و گیج‌کننده باشد. گذراندن سه یا چهار یا پنج سال در محوطه دانشگاه می تواند فداکاری بزرگی برای افراد باشد درحالی که صنعت مورد علاقه آنان به سرعت در حال تغییر است. شاید تنها فردی که در زمینه رمزنگاری به عنوان نمونه ای موفق از کنارگذاشتن دنشگاه شناخته و مورد تحسین قرار می گیرد «ویتالیک بوترین» است که در سال ۲۰۱۴ بورسیه فلوشیپ تیل را دریافت کرد و به جای رفتن به کالج از وقت خود برای ساخت اتریوم استفاده کرد.

اما داده های مربوط به نتایج افراد دانشگاهی داستانی بسیار متفاوت از زندگی نامه این چند فرد دور از دسترس نشان می دهد. متوسط دارندگان مدرک دانشگاهی در طول عمر خود ۶۲۵ هزار و ۴۸۳ دلار بیشتر از فارغ التحصیلان دبیرستانی دریافت می کنند. بر اساس مطالعه ای که توسط «فیلیپ تروستل» محقق آموزش دانشگاه مین در سال ۲۰۱۵ انجام شده است، فارغ التحصیلان دانشگاه همچنین دارای نرخ اشتغال مادام العمر، سلامت بهتر در طول زندگی و حتی ازدواج هایی با طول عمر بیشتر هستند.

منتقدان میانه رو  این واقعیت را تصدیق می کنند. «مارک اندریسن» یک سرمایه گذار بزرگ آمریکایی در مصاحبه ای که در سال ۲۰۲۰ داشت گفت:  من یک مصلحت گرا هستم. در سطح فردی، شما باید سیستم را همانطور که ساخته شده است، در نظر بگیرید. من فکر می کنم این واقعا خطرناک است که به کسی به عنوان یک فرد توصیه شود که دانشگاه نرود».

واقعیت موجود در صنایع رمزنگاری و بلاک چین نیز به نظر می رسد آزادی کمتری را نسبت به آنچه که اسطوره ها تصور می کردند، داشته باشد. در حین این گزارش من با ده ها نفر در این صنعت تماس نزدیک داشتم و پرسیدم آیا کسی را می شناسند که بدون رفتن به کالج در صنعت کریپتو نقش مهمی پیدا کرده باشد. رودریگز تنها نمونه ای بود که توانستم کشف کنم. به نظر می رسد اکثریت قریب به اتفاق افرادی که حضور موفق و  جدی در زمینه رمزنگاری دارند فارغ التحصیلان کالج هستند.

این امر زمانی منطقی به نظر می رسد که چند ایده پیچیده را در طراحی و استقرار بلاک چین جمع آوری کرده اید. صنعت رمزنگاری سریع حرکت می کند اما تا حدی به این دلیل است که این علم از مجموعه چند لایه و پیچیده ای از سنت های فکری، هنجارهای حقوقی و پیشرفت های تکنیکی که به دهه ها و حتی قرن ها پیش تعلق دارد، سرچشمه می گیرد. این علم نه تنها شامل علوم رایانه ای بسیار پیشرفته بلکه مرزهای بسیار دوری همچون حقوق اوراق بهادار، اقتصاد، حتی جامعه شناسی و هنر را نیز در بر می گیرد.

پایان/