به گزارش تحریریه، چندی قبل رسانه های خبری جهان گزارش دادند که شرکت ملی نفت ابوظبی (ادنوک) در امارات متحده عربی، اولین محموله آمونیاک آبی خود را برای تولید کود به ژاپن فروخته است.

این مسئله برای افراد معمولی چندان مهم نیست اما از نظر متخصصان صنعت انرژی در سراسر جهان، این سیگنال به اندازه شلیک توپ واضح و غیرقابل انکار است.

سوخت فسیلی  به عنوان منبع انرژی انبوه رسما در پایان راه خود قرار دارد.

آمونیاک آبی اما نوع ماده شیمیایی است که با استفاده از روش جدید با تولید کم کربن یا حتی بدون پسماند کربن، انرژی تولید می کند. 

در حال حاضر، کاربرد اصلی آمونیاک در زمینه تولید کود است اما آنچه افکارعمومی ممکن است نداند و آنچه غول های صنعت سوخت فسیلی ده ها سال است سعی می کنند از مردم دور نگه دارند، این است که آمونیاک در واقع یک سوخت بسیار قوی است.

هواپیمای موشکی ایکس15 که توسط ناسا و نیروی هوایی ایالات متحده ساخته شد، در واقع آنقدر پرقدرت بوده است که به عنوان بهترین و سریع ترین هواپیمای بالدار که تا به حال به پرواز درآمده شناخته می شود. نورث امریکن ایکس15 یک موشک-هواپیمای اَبَرصوت پژوهشی ساخته شده توسط ناسا و نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا است.

در 3 اکتبر 1967، هواپیمایی که در تصویر زیر مشاهده می شود با هدایت «ویلیام جی نایت» خلبان آن، به سرعت 6.7 ماخ رسید، رکوردی که هنوز هم تا به امروز پابرجاست.

اگر واقعی باشد خیلی خوب نیست؟ این حتی عالی است

آمونیاک تنها با تاستفاده از نیتروژن، سوختی بدون ایجاد کربن است که می توانید بخار حاصل از سوختن آن را خنک کرده و به معنای واقعی کلمه بنوشید.

حتی از همه بهتر اینکه، آمونیاک تا حدی پر کاربرد است که می توان تقریبا در هر نوع موتور موجود از آن استفاده کرد.

فقط با برخی تغییرات جزئی، می توانید از آمونیاک به جای بنزین یا گازوئیل در هر اتومبیل یا کامیونی که در حال حاضر در گاراژ خود دارید، استفاده کنید.

حال می توان درک کرد که چرا شرکت های «اکسون» شرکت نفتی آمریکایی، «بی پی» شرکت نفت و گاز بریتانیایی چندملیتی، «شل» شرکت نفت و گاز چندملیتی و دیگر مارک های بزرگ نفت دقیقا در زمینه پیشرفت های حاصل شده در زمینه استفاده از آمونیاک به عنوان سوختی جایگزین سوخت های فسیلی چیزی نمی گویند؟

مشکل آمونیاک این است که تا همین اواخر تولید آن بسیار پر هزینه و بسیار کثیف بود و هیچ کس نمی توانست تولید انبوه آن را به عنوان سوخت جدی در نظر بگیرد اما همه این ها با ظهور یک فناوری جدید تغییر کرد.

این فناوری جدید رادیکال اجازه می دهد تا آمونیاک فقط با استفاده از آب، هوا و برق و بدون هیچ محصول جانبی به جز بخار آب بسیار تمیز تولید شود.

معامله آمونیاک آبی بین امارات متحده عربی و ژاپن که قبلا به آن اشاره شد، فقط یک دوره آزمایشی است. هنگامی که زنجیره تامین برقرار شد، ما فقط شاهد تولید آمونیاک آبی برای تولید کود نخواهیم بود.

این امر به طور موثر صنعت سوخت های فسیلی را از بین می برد زیرا بزرگترین و ثروتمندترین اعضای آن به عنوان منبع حیات خود به آمونیاک روی می آورند اما تاثیر دیگری نیز دارد که کمتر انتظار آن می رود.

زمانی که آمونیاک به عنوان سوخت مصرفی مورد استفاده قرار گرفت، می تواند صنعت وسایل نقلیه برقی را نیز از بین ببرد.

با تولید این سوخت دیگر نیازی به میلیون ها ماشین جدید برقی نیست. نیازی به ساخت و نگهداری صدها هزار ایستگاه شارژ نیست.

آمونیاک می تواند از همان پمپ بنزین معمولی به دست مصرف کنندگان برسد، حمل و نقل آن آسان و نسبتا ایمن است و ماندگاری بیشتری نسبت به سوخت های اکتان مدرن دارد. این تنها بخشی نیست که با نابودی روبه رو است.

آمونیاک را می توان با استفاده از یک ژنراتور ساده به برق بدون کربن تبدیل کرد. هیچ چیز بدیع در آن وجود ندارد اما اگر یک مرکز تولید تلفن همراه در دسترس باشد، برق اضافی را می توان برای ذخیره طولانی مدت به آمونیاک تبدیل کرد.

این امر به طور موثر آمونیاک را به یک منبع ذخیره انرژی تبدیل می کند که می تواند مستقیما با منبع ذخیره انرژی باتری لیتیوم-یون امروزی رقابت کند.

بله، این داستان بسیار بزرگ است ... در واقع، این می تواند بزرگترین اتفاقی باشد که برای تجارت جهانی از زمان ظهور اینترنت تا به حال رخ داده است.

پایان/