گاهی انسان چیزهایی را از کسانی می‌بیند که انتظارش را ندارد.

دو سه روز پیشتر، به مناسبتی با یکی از دوستان قدیم، که اکنون نمایندۀ مجلس شورای اسلامی است، گفت‌وگو می‌کردم. نگران بود از اینکه فلان «آقای نماینده» که اصلاً در آن حوزۀ وزارتی (مثلاً بگیرید مسکن، یا کشاورزی یا اقتصاد) که فوق‌العاده مهم و حساس و بلکه حیاتی هم هست، سابقه‌ای ندارد و در این عرصه تازه‌وارد است و اصلاً از مسائل آن سردرنمی‌آورد، الآن که بازار لابی‌گری داغ شده، همه را سر خط کرده که مبلّغش باشند برای تصدی وزارت؛ و مدعی است که کار تمام است و خودش را وزیر می‌داند!

یکی از وزرای دولت دوازدهم هم اخیراً می‌گفت که همان «آقای نماینده» روزی دو نفر از معاونان مرا احضار می‌کند (التفات بفرمایید «آقای نماینده»، معاونان وزیر را احضار می‌کند) و با هم می‌سازند برای حمایت از او، و در عوض به آنها وعده‌هایی می‌دهد. و آن معاونان وزیر، مدیرکل‌هایی دارند، و رابطانی در داخل و خارج وزارتخانه، که همگی بلندگو دست گرفته‌اند برای ترفیع «آقای نماینده» به وزارت.

با خودم گفتم اگر داستان مهره‌چینی در دولت سیزدهم این‌طور باشد که واویلاست. مگر دولت‌های قبلی که هزار جور زیر تیغ نقد ما قرار گرفتند، طور دیگری عمل می‌کردند؟ یعنی آنها به همین سبک همه را سر خط نمی‌کردند برای ترفیع، و طور دیگری بوده؟! از دولت‌های خودمان گذشته، در غرب طور دیگری است و ما نمی‌دانیم؟! با این سبک دولت «تحول‌خواه» و «کاری» شکل می‌گیرد یا «سیاسی» و باز به سبک قبلی‌ها «مماشات‌کننده»؟ اینکه یک فردی را که فقط «سیاسی» است و در آن بخش سابقه‌ای ندارد به کار بگماریم، منشأ تحول خواهد شد؟! و کسی که با مسئولان ناکارآمد فعلی ببندد، دستش زیر ساطور آنها خواهد رفت و آنها را در دولت بعدی هم به کار خواهد گرفت یا خیر؟!

و یک اشکال بزرگتر: مگر نه این است که رهبری در جلسۀ اخیر با نمایندگان مجلس شورای اسلامی – به مناسبت یک‌سالگی فعالیت آن – ضمن تقدیر از فعالیت‌های مجلس، تأکید کردند که نمایندگان به «اجرا» ورود نکنند؟! این داستان «آقای نماینده» به دیوار زدن فرمایش صریح رهبری هست یا نه؟ باز از کسی که تأکید رهبری را ندیده می‌گیرد، برای این مردم، و در دولت ان‌شاءالله انقلابی سیزدهم، کار درمی‌آید؟!

و باز چرا باید فکر کنیم که بازار سوداگری و معامله روی وزارت فقط با شمع فروزان لابی‌گری همین یک «آقای نماینده» روشن و گرم مانده، و دیگرانی نیستند که به همین سبک در سودای تصدی وزارتخانه‌ها و مناصب دیگری شب و روزشان را در «تعامل» با این و آن می‌گذرانند؟

البته انصافاً هنوز نمی‌دانیم اقبال آیت‌الله رئیسی یا کسانی که به او در تشکیل کابینه کمک می‌کنند، به «آقایان نماینده» تا چه حد است، اما به هر صورت به نظر می‌رسد این اقبال منتفی هم نباشد. لابد حداقل چیزکی هست که چنین فعالیت گسترده‌ای در روزهای حساس و تعیین‌کنندۀ اخیر، سامان گرفته است.

قصدم از این سیاه‌مشق کوتاه انذار و هشدار و خیرخواهی برای دولت سیزدهم و مآلاً برای مردم است. ان‌شاءالله دولت سیزدهم از فشارهای کشنده و همیشگی لابی‌گرها مبرّا باشد و متأثر نشود.

پایان/