به گزارش تحریریه، شبکه خبری «الجزیره» قطر در گزارش خود نوشت، از زمان برگزاری نشست اخیر ناتو و اعلام آمادگی رئیس جمهوری ترکیه برای ادامه حضور نیروهای ترکیه در افغانستان برای تامین امنیت فرودگاه کابل، پرونده افغانستان به برجسته ترین موضوع در روابط ترکیه و آمریکا تبدیل شده است. پس از ۲۰ سال جنگ، آمریکا به دنبال توافقی که سال گذشته با جریان طالبان امضا کرد، تصمیم گرفت نیروهای خود را از افغانستان خارج سازد. پس از شکست «ترامپ» در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا «جو بایدن» رییس جمهوری جدید این کشور هم از این توافقنامه شانه خالی نکرد و وعده داد تا سالگرد حادثه یازدهم سپتامبر نیروهای آمریکا را از افغانستان خارج سازد. 

به نوشته شبکه الجزیره، آمریکا به دلایل بسیار از سیاست خارجی تا برخی مسائل داخلی می خواهد نیروهای خود را از این کشور خارج سازد، اما به یقین واشنگتن نمی خواهد به طور کلی افغانستان را از دست بدهد و به نقش و تاثیر کاخ سفید در آن پایان داده شود. در چنین شرایطی آمریکا نیاز به طرفی دارد که این ماموریت را انجام دهد.

به نظر می رسد ترکیه گزینه مناسبی در این زمینه است. طی سال های گذشته نیروهای ترکیه در ماموریت های غیرنظامی نقش مهمی را در افغانستان بازی کرده اند و آنها بر روی آموزش نیرو و مدیریت برخی پروژه ها و تضمین امنیت حومه کابل تمرکز کردند. طی ۶ سال اخیر این نیروها در فرودگاه کابل حضور داشتند و هنوز هم ترکیه حدود ۵۰۰ نیرو در این منطقه دارد. ترکیه تمایل دارد که نیروهای خود را برای مدیریت فرودگاه کابل در افغانستان حفظ کند، اما تصمیم نهایی در این زمینه بستگی به عکس العمل واشنگتن درباره درخواست ترکیه، شرط و شروط آنکارا و اوضاع میدان های نبرد طالبان و همچنین مخالفت های داخلی ترکیه با این موضوع دارد.

موضع آمریکا درباره آنکارا پس از نشست اخیر ناتو به طور قابل ملاحظه ای تغییر کرده است به طوری که روزنامه «وال استریت ژورنال» احتمال داد که آنکارا از پرونده افغانستان به عنوان برگ برنده ای برای مذاکره با واشنگتن استفاده کند تا به امتیازهایی دست یابد یا اینکه آمریکا را مجبور کند درباره برخی پرونده ها از جمله خرید اس ۴۰۰ توسط ترکیه از روسیه نرمش نشان دهد.

در بخش دیگری از گزارش شبکه الجزیره می خوانیم: با وجود اختیارات گسترده ای که «رجب طیب اردوغان» در سایه نظام ریاستی و ضعف مخالفان دارد بازهم مخالفت احزاب با حضور نیرو در افغانستان سبب می شود که رئیس جمهوری برای تامین امنیت سربازان تلاش گسترده ای داشته باشد تا بهانه را از دست مخالفان خارج سازد.

بیشتر احزاب معارض ترکیه در گذشته با ارسال نیرو به سوریه، عراق و لیبی را به دلیل مسائل مربوط به امنیت ملی موافقت می کردند. آنها حتی از آذربایجان به دلیل مسائل ملی و ژئوپلتیکی حمایت کردند اما حضور در افغانستان برای امنیت ملی ترکیه ضروری نیست.

به نظر می رسد موضع طالبان هم درباره ادامه حضور نیروهای اخیر مساله مهمی است. این در شرایطی است که پیشروی های قابل ملاحظه طالبان در میدان ها و بی‌ثباتی عاملی است که سبب می شود هیچ کشوری انگیزه ای برای ادامه حضور در افغانستان نداشته باشد. طالبان مخالفت خود را با حضور ترکیه اعلام کرده است، اما پیش بینی می شود آنکارا برای نرم کردن موضع این گروه تلاش کند تا طالبان راضی شود که ادامه حضور نیروهای ترکیه در راستای اجرای طرح های آمریکا و ناتو نیست، بلکه به خاطر حمایت از ثبات افغانستان و مردم این کشور است. با توجه به این موضوع احتمال دارد ترکیه بتواند به معادله ای دست یابد که به واسطه آن نیروهای خود را در فرودگاه کابل باقی گذارد.

پایان/