به گزارش تحریریه، تارنمای خبری تحلیلی «ان.پی.آر» آمریکا به بررسی مفهوم حضور رئیس جمهوری جدید برای توافق هسته ای ایران آورده است دیپلمات های روسیه، چین، آلمان، فرانسه، اتحادیه اروپا و ایران از بهار گذشته در حال دیدار و گفت وگو برای احیای توافق هسته ای سال ۲۰۱۵ ایران بوده اند. این توافق موجب شد ایران در ازای محدودیت در برنامه هسته ای خود از تحریم خلاص شود. پس از این توافق اما «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری پیشین آمریکا این تحریم ها را دوباره اعمال کرد و ایران نیز در پاسخ شروع به نقض این محدودیت ها کرد.

گروه های دیپلماتیک کشورهای عضو این توافق درست یک روز پس از آن که دولت ایران اعلام کرد «ابراهیم رئیسی» از جناح اصولگرا در انتخابات ریاست جمهوری پیروز شده است، مجددا گرد هم آمدند. 

«ولی نصر» استاد امور بین الملل و مطالعات خاورمیانه در دانشکده مطالعات بین المللی پیشرفته جان هاپکینز در مورد اینکه این موضوع چگونه می تواند بر سرنوشت توافق هسته ای ایران تاثیر بگذارد، اعتقاد دارد: این تغییر بلافاصله تاثیری نخواهد داشت زیرا مذاکرات در وین با انتخابات ریاست جمهوری ایران همراه نشده است. ایران می خواهد مذاکرات را فراتر از انتخابات پیش ببرد و پیشرفتی که تا این مقطع زمانی اتفاق افتاده است، ارتباط زیادی با پشتیبانی مقام رهبر عالی این کشور داشته است. بنابراین، موضوعاتی که هنوز روی میز باقی مانده اند، به نظرات آقای رئیسی بستگی ندارند بلکه به موضع رهبر عالی انقلاب در مورد توافق نهایی بستگی دارند.

این استاد دانشگاه با تاکید بر اینکه انجام این توافق منافع سیاسی زیادی برای دولت سیزدهم خواهد داشت، افزود: به این دلیل که رئیسی در زمینه برجام مذاکره نکرده، اساسا می تواند تمام کاستی ها را به گردن روحانی بیندازد. اما من همچنین گمان می کنم که انتخاب او برای ریاست جمهوری تا حدی به نفع نظام است. وی به همین دلیل پیروز شد و توسط رهبر نیز مورد حمایت قرار گرفت. اکنون با کنترل اصولگراها بر مواضع قدرت، آن ها مالک توافق و تصمیم گیر در مورد نحوه رابطه با ایالات متحده خواهند بود و نمی توانند در حاشیه بنشینند و ایراد بگیرند. همچنین رئیسی با توجه به حمایت رهبر عالی انقلاب و  شجره‌نامه سیاسی وی، شاید بهترین فرد برای مدیریت گروه به شدت تندروی و مخالف توافق هسته‌ای ایران باشد.

این استاد امور بین الملل درباره اینکه اعضای توافق چقدر به توافق نزدیک هستند، گفت: این کشورها برای رسیدن به توافق بسیار نزدیک و بسیار دور هستند. به عبارت دیگر، موضوعات فنی در مورد لغو تحریم ها یا مسیر بازگشت ایران به انطباق کامل تقریبا انجام شده است و توافق گسترده ای در مورد اکثر مسائل وجود دارد. موضوعات اساسی، مسائل سیاسی هستند که هنوز باقی مانده اند و در عین حال می توانند بزرگترین موانع باشند.

وی تاکید دارد: اینکه آیا ایران بدون آنکه از ایالات متحده تضمینی برای عدم تکرار رخداد دوره ترامپ بگیرد، وارد توافق خواهد شد؟ این موضوع ریسکی است که ایران مجبور به پذیرش آن است و این یک تصمیم سیاسی است که باید آن را اتخاذ کند. ثانیا، ایران چگونه به خواسته آمریکا مبنی بر توافق در این مرحله برای پیگیری مذاکرات فراتر از توافق سال ۲۰۱۵ پاسخ خواهد داد؟

نصر درباره فرصت باقیمانده برای توافق تصریح کرد: اینک در یک بازه زمانی کوتاه قرار داریم. منظور من این است که اگر دو طرف نتوانند توافق را به صورت کوتاه مدت احیا کنند، مسیر رابطه هر چه بیشتر به سمت مسیر منفی پیش می رود. ایران به غنی سازی خود ادامه و احتمالا فعالیت هایی بی ثبات کننده را در منطقه انجام خواهد داد تا بتواند به ایالات متحده فشار وارد کند. این امر واکنش ایالات متحده را برمی انگیزد و ایران را تحریک می کند که واکنش بعدی را داشته باشد.

وی در مورد آینده گفت: ما از ژانویه ای که «جو بایدن» به عنوان رئیس جمهوری شروع به فعالیت کرد به نوعی یک الگو داریم. به این ترتیب که ایرانیان و آمریکایی ها امیدوارند که توافقی انجام شود. اما اگر روند رسیدن به توافق طولانی شود و امیدی به موفقیت نباشد، فکر می کنم محاسبات هر دو طرف تغییر کند.

پایان/