به گزارش تحریریه، تارنمای «گلوبال تایمز» چین در تحلیلی نوشت، نشست بین «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهوری روسیه و «جو بایدن»، رئیس جمهوری ایالات متحده در ۱۶ ژوئن در ژنو برگزار می شود. این اولین دیدار دو رهبر از زمان روی کار آمدن بایدن و اولین نشست بین روسای جمهور روسیه و آمریکا از ژوئیه ۲۰۱۸ تاکنون است.

از نظر آمریکا، این اجلاس عمدتا تلاشی برای آزمایش نگرش روسیه و درک تفکر فعلی روسیه در مورد روابط دوجانبه است. با این حال، روابط روسیه و ایالات متحده پس از برگزاری این اجلاس بهتر نخواهد شد زیرا هنوز اختلافات عمیقی به ویژه از نظر ارزشی بین دو کشور وجود دارد. بنابراین ایالات متحده قطعا به سرکوب روسیه در حوزه های مربوط به حقوق بشر، دموکراسی و آزادی ادامه خواهد داد. تا زمانی که ایالات متحده با «کارت حقوق بشر» در اجلاس آینده بازی کند، روسیه مقابله به مثل خواهد کرد زیرا واشنگتن نیز مشکلات خاص خود را در زمینه حقوق بشر و دموکراسی دارد.

یک دیدگاه درباره اینکه چرا واشنگتن تصمیم گرفته تا حسن‌نیت خود را به مسکو نشان دهد وجود دارد و آن این است که ایالات متحده از جنگ در دو جبهه مختلف در مقابل محور مسکو – پکن خسته شده و از پا درآمده است.

واشنگتن ممکن است به این موضوع فکر کند زیرا اکنون از هر جهت مقابله با چین را آغاز کرده است. آمریکا معتقد است اگر تلاش نکند روسیه را به سمت خود بکشاند، اتحاد چین و روسیه نزدیک تر خواهد شد. همچنین این برای استراتژی کلی واشنگتن هم خوب خواهد بود که در روابط با مسکو سخت نگیرد.

البته، ایالات متحده نمی تواند در جریان این اجلاس صراحتا از روسیه بخواهد علیه چین متحد شود. پس از این همه سال پیشرفت در روابط، روسیه می داند که روابط با چین برای آنان بسیار مهم است. بنابراین تصور اینکه مسکو کاملا راه واشنگتن را دنبال کند، غیرواقعی است.

«جن ساکی» سخنگوی کاخ سفید در تاریخ ۲۵ می درباره اجلاس پیش رو اظهار داشت که دو رهبر به دنبال بازیابی پیش‌بینی‌پذیری و ثبات در رابطه با آمریکا - روسیه هستند. یک روز قبل، در بیانیه مشترک منتشر شده توسط کاخ سفید در مورد دیدار «جیک سالیوان» مشاور امنیت ملی ایالات متحده با «نیکولای پاتروشف» دبیر شورای امنیت روسیه، هر دو طرف توافق کردند که عادی سازی روابط ایالات متحده و روسیه به نفع هر دو کشور خواهد بود و به پیش بینی و ثبات جهانی کمک می کند.

حتی اگر ایالات متحده و روسیه با یکدیگر در تضاد باشند، آنها هنوز هم در برخی از مسائل بین المللی منافع مشترک دارند. در زمینه هایی مانند موضوعات خاورمیانه، تعادل در ثبات استراتژیک جهانی، مبارزه با تروریسم جهانی و تغییرات آب و هوایی برای این دوکشور جای همکاری وجود دارد. البته این منافع با چین نیز ارتباط تنگاتنگی دارد و به نفع چین و ایالات متحده هم خواهد بود. 

این اجلاس جنبه نمادین هم دارد و محتمل ترین نتیجه اساسی آن در زمینه کنترل تسلیحات خواهد بود. در ماه فوریه، ایالات متحده و روسیه پیمان کاهش تسلیحات استراتژیک جدید را تمدید کردند. حال ممکن است ایالات متحده امیدوار باشد که روسیه بتواند چین را ترغیب کند تا در این مورد با او همراه شود. اما نگرش چین در مورد کنترل تسلیحات کاملا روشن است و راهی وجود ندارد که پکن به چنین گفت وگویی بپیوندد.

خط مشی ایالات متحده در قبال چین و روسیه روشن و قاطع بوده است. از نظر آمریکا، اگرچه روسیه تهدید جدی برای امنیت استراتژیک و نظامی آمریکا است، در حالی که چین جدی ترین رقیبی محسوب می شود که رهبری واشنگتن را در بسیاری از حوزه ها به چالش می کشد.

با این حال، جهان اکنون به هم پیوسته‌است و عصر ما نیازمند صلح و توسعه است. بنابراین، غیر ممکن است که فرض کنیم رقابت مطلق بین کشورها بدون هیچ گونه هم‌کاری وجود دارد.

به طور کلی، استراتژی کلی ایالات متحده در قبال چین و روسیه برپایه تقابل و رقابت است. ایالات متحده همچنان در مناطقی که امکان همکاری در جهت منافع ایالات متحده و چین یا روسیه وجود دارد، رویکرد همکاری را در پیش خواهد گرفت. در آینده، واشنگتن شرایط «همکاری همزمان با رقابت» را نسبت به پکن و مسکو حفظ خواهد کرد.

در مورد روابط چین و ایالات متحده، اگرچه به نظر می رسد هرگونه روابط دو جانبه بین چین، روسیه و ایالات متحده بر دیگری تاثیر خواهد گذاشت اما این سه کشور مانند دوران جنگ سرد در یک رابطه مثلثی دو به یک نیستند. بعلاوه، روابط بین چین و ایالات متحده منطق توسعه ای خود را دارد. بنابراین در کوتاه مدت، روابط نزدیک تر روسیه و ایالات متحده تاثیری بر روابط چین با ایالات متحده و روسیه نخواهد داشت.

پایان/