به گزارش تحریریه، از هر کودک ۸ ساله ای بپرسید که سریعترین هواپیما تاکنون چه بوده است ۹ بار از۱۰ بار همان جواب را خواهید گرفت: «لاکهید اس‌آر-۷۱ بلک‌برد»

هواپیمای افسانه‌ای نیروی هوایی از دوره جنگ سرد که چنان بلند و سریع پرواز می‌کرد که هیچ موشکی نمی‌توانست آن را بگیرد و هیچ یک از جت‌های جنگنده ضعیف نیروهای رقیب قدرت آن را نداشت.

در حالی که SR-۷۱ با سرعتی باورنکردنی کمی کمتر از ۲۲۰۰ مایل در ساعت یا تقریبا سه برابر سرعت صوت پرواز می کند و همچنان رکورد پرواز ساحل به ساحل را در یک ساعت و چهار دقیقه حفظ کرده است اما به هیچ وجه نزدیک به سریعترین هواپیما نیست.

صرف نظر از شاتل فضایی که یک راکت یا گلایدر است، بسته به اینکه در کدام مرحله از پرواز قرار دارد، سریعترین هواپیمای نورث امریکن ایکس-۱۵( North American X-۱۵) یک موشک-هواپیمای ابرصوت است که توسط نیروی هوایی و ناسا اداره می شود.

اگر می خواهید یکی از این نمونه ها را ببینید، می توانید یکی از این نمونه ها را در موزه ملی هوا و فضا در واشنگتن دی سی مشاهده کنید که هنوز نشانه های سوختگی ناگهانی به دلیل حرکت  فراصوت خود را بر روی آسمان صحرای نوادا با خود دارد.  

X-۱۵ از چند جهت با هواپیمای سنتی متفاوت است.

اول از همه این هواپیما از باند فرود نمی آید. در عوض، برای به حداقل رساندن الزامات سوخت لازم برای شروع از ارتفاع صفر و سرعت صفر، هواپیمای ایکس ۱۵ از شکم یک بمب انداز «بی۵۲»  پایین افتاد (درست مانند موشک کروز) و بلافاصله از هوای سبک اتمسفر بالا رفت تا سرعت بالای خود را به نمایش بگذارد. تفاوت ها اما به همین جا ختم نمی شود.

سوخت اصلی X-۱۵ ماده شیمیایی است که شما احتمالا بیشتر با عنوان پاک کننده های خانگی آن را می شناسید:  آمونیاک.

آمونیاک علی رغم شهرت غیر جذابی که دارد، در واقع یک منبع انرژی فوق العاده قوی و سازگار با محیط زیست است. این ماده بسیار پایدار است و بنابراین در شرایط عادی قابل انفجار نیست و پس از سوختن، تنها محصول جانبی آن بخار آب است. کاربرد آن فقط برای هواپیماها و موشک های نظامی نیست. با تغییرات جزئی، می توان هر یک از موتورهای احتراق داخلی تولید انبوه را برای سوزاندن آمونیاک تنظیم کرد در حالی که تمام مزایای مشابه را حفظ می کند.

به نظر می رسد که این یکی از آن داستان‌های جالب توجه است که واقعیت دارد. سوخت آمونیاک به قدری تمیز است که می توان آب خروجی از اگزوز را خنک کرد و با خیال راحت نوشید. با این وجود، هنوز هم انرژی کافی را برای رساندن هواپیماها به نزدیکی فضا را نیز ارائه می دهد.

پس موضوع چیست؟ اگر خیلی عالی است، چرا به جای بنزین به عنوان سوخت اصلی ما برای مصرف کنندگان و بازارهای تجاری استفاده نمی شود؟ آمونیاک تا همین اواخر مشکلات زیادی برای تولید انبوه داشت. این یک فرآیند گران قیمت بود که بقایای مواد سمی را بر جای می گذاشت و این امر تولید آن در حجم لازم برای حفظ بازار انرژی را به سادگی غیرممکن می کرد.

همه این مشکلات  اما اکنون در شرف تغییر است. حالا تکنولوژی جدیدی وجود دارد که در حال تغییر پارادایم است. این یک فرآیند تولید آمونیاک است که قبلا اختراع شده است و در حال حاضر در حال انجام مجموعه‌ای آزمایش‌ها برای تولید گسترده است.

درباره مزایای آمونیاک نسبت به سوخت های استاندارد فعلی باید گفت که  استفاده از این سوخت نیز به همان اندازه آسان و البته فواید آن بسیار چشمگیر است. اکنون می توان آمونیاک را فقط با استفاده از آب، هوا و برق تولید کرد و می توان این کار را با هزینه نهایی کمتر از بنزین یا گازوئیل انجام داد.

این دو پیشرفت در فرآیند تولید بلافاصله به آمونیاک پتانسیل رقابت در بازار سوخت فسیلی سه تریلیون دلاری در هر سال را می‌دهد. در عرض پنج تا ۱۰ سال آینده، جایگاه سوخت محلی شما می‌تواند این محصول را در کنار بنزین توزیع کند و در پنج یا ۱۰ سال پس از آن نیز این تنها ماده ای خواهد بود که در جایگاه های سوخت توزیع خواهد شد.

پایان/