قطب شمال که تا چند دهه پیش و قبل از فروپاشی اتحادجماهیر شوروی به عنوان عرصه ای برای رقابت نظامی و استراتژیک دو ابرقدرت آن زمان شناخته می شد، اکنون پس از گذشت چند دهه، همراه با تغییرات زیست محیطی، افزایش سطح دمای جهانی، ذوب شدن یخ های قطب شمال و تحولات سیاسی، شاهد تبدیل شدن قطب شمال به عرصه ای برای رقابت های ژئواکونومیک میان قدرت های جهانی هستیم. حدود ۹۰ درصد از تجارت جهانی از طریق مسیر های دریایی صورت می پذیرد.
دالانها در حال دور زدن ایران و در بلند مدت باعث کاهش اهمیت ژئوپولتیک و ژئواکونومیک ایران برای اتصال شرق به غرب و شمال به جنوب هستند. علت آن هم این است که ایران بیش از چهار دهه است که تحت تحریمهای بینالمللی قرار دارد و در انزوای منطقهای و جهانی به سر میبرد. خطوط و زیر ساختهای ریلی ایران به علت عدم سرمایهگذاری در این زمینه فرسوده هستند و حتی کشورهای هم پیمان ایران مانند چین حاضر نیستند در این زمینه همکاری کنند.
جهان غرب به رهبری ایالات متحده آمریکا و همپیمانانش یعنی اتحادیه اروپا با وجود روابط اقتصادی با چین بهدنبال محدودکردن کشور چین هستند؛ زیرا رشد اقتصاد چین مساوی با فروپاشی اقتصاد غرب و یا در خوشبینانهترین حالت با محدودشدن رشد اقتصادی غرب مساوی است.