«استفان والت» می گوید: اگر شما با تاریخ این ماجرا چندان آشنا نیستید و تنها زمانی به این مسئله توجه می‌کنید که اتفاق وحشتناکی رخ می‌دهد – مانند هم اکنون – ممکن است از خود بپرسید: "مشکل چیست؟ چرا اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها نتوانسته‌اند اختلافات خود را حل کنند و به زندگی عادی برگردند؟ ایالات متحده آمریکا پس از جنگ جهانی دوم با آلمان و ژاپن آشتی کرد و امروزه روابط بین ایالات متحده و ویتنام دوستانه است. حتی جوامع مشکل‌داری مانند آفریقای جنوبی و ایرلند شمالی به سمت عدالت و صلح حرکت کردند. پس چرا تلاش‌های مختلف برای پایان دادن به این درگیری شکست خورده‌اند به گونه ای که اکنون شاهد بدترین خونریزی‌های اسرائیلی – فلسطینی از زمان تأسیس اسرائیل در سال ۱۹۴۸ هستیم؟"
فراری دادن ارامنه از قراباغ، مصداق «جابجایی اجباری» با هدف «پاکسازی قومی» از طریق بکارگیری رعب و وحشت آفرینی، نفرت پراکنی و اقدام به قتل و تجاوز است که در دوره صلح بر اساس قواعد حقوق بین الملل، مصداق جنایت علیه بشریت و نسل زدایی و در دوره جنگ نیز مصداق جنایت جنگی وفق اساسنامه دیوان بین المللی کیفری (اساسنامه رم مصوب ۲۰۰۲) است.
