چین کنترل و مدیریت ۹۰ درصد از کل عناصر کمیاب جهان را در دست دارد و این انحصار به پکن اجازه می دهد تا از عناصر کمیاب به‌عنوان سلاح ژئوپلیتیک استفاده کند. آمریکا و اتحادیه اروپا گذشته از کشمکس های تجاری و ژئوپلیتیکی خود، نگران سیطره بیش از حد این غول آسیایی بر روی مواد معدنی و فلزات کمیاب جهان هستند.
کشمکش بر سر منابع جهان به تدریج گسترش می یابد و از اینرو تحلیلگران مهمترین دلایل جنگ در دوره پس از نفت را افزایش تقاضا و نزاع بین کشورها بر سر تصاحب منابع محدود لیتیوم، کبالت، عناصر کمیاب مورد نیاز در چرخه انرژی تجدیدشونده ارزیابی می کنند.
