اینکه صندوق ثروت ملی عربستان 5 میلیارد دلار در یک شرکت سرگرمی و بازیهای ویدئویی سرمایهگذاری کرده، اینکه صندوق بازنشستگی کانادا در کمپانی راهسازی هندی، سرمایه گذاری میکند و اینکه صندوق ثروت ملی سنگاپور 2میلیارد دلار برای خرید سهام بیمارستان مانیپال هند هزینه کرده؛ همه یک پیام روشن دارد: سرمایهگذاری خارجی، ثروت آفرین و کمریسک است. اما نگاه صندوق توسعه ملی ایران به مقوله سرمایهگذاری خارجی چیست؟ آیا سرمایهگذاری خارجی میتواند اهداف اساسنامهای صندوق یعنی خلق ثروت برای آیندگان را محقق کند؟ آیا صندوق توسعه ملی میتواند همپای صندوقهای ثروت، در بازارهای جهانی، سرمایهگذاری کند؟