به گزارش تحریریه، نشست اخیر روسیه و ترکیه در سوچی گویا هیچ نتیجه ملموسی نداشت و همانطور که قبل از آن مشخص بود، این اجلاس به امضای هیچ گونه توافقی منجر نشد؛ اما گمانه زنی های زیادی را از فرضیه های شکست مذاکرات گرفته تا پیش بینی های نسبتا خوش بینانه ای برای آینده روابط دوجانبه برانگیخته است.

مرکز «Modern Diplomacym» گزارشی را با عنوان «روسیه، ترکیه و واقعیت ژئوپلیتیک جدید» منتشر و عنوان کرد که در این اجلاس، دو طرف آمادگی خود را برای گفت وگوی های بیشتر اعلام کردند؛ موضوعی که می توان آن را به عنوان نتیجه واضح این دیدار در نظر گرفت. این دست گفت و گوها همچنین با توجه به این واقعیت که کشورهای غربی حضور نظامی و سیاسی خود را در منطقه محدود کرده اند و این امر منجر به تشکیل یک دولت تروریستی در افغانستان شده است، حیاتی است.

به گفته «سرگئی لاوروف» وزیر امور خارجه روسیه، تهدید تروریستی همچنان ادامه دارد و حتی در ادلب نیز تشدید شده است. وزیر امور خارجه روسیه در یک کنفرانس خبری پس از مذاکره با همتای مصری خود بعد از اجلاس سوچی  گفت: «گروه های تروریستی که در راستای تشدید تنش در ادلب فعالیت می کنند، همچنان به مواضع ارتش سوریه حمله می کنند. علاوه بر این، گروه های فوق تلاش کرده اند اقداماتی را علیه روسیه نیز انجام دهند.» وی گفت: راه حل این مشکل در اجرای کامل توافقات امضا شده توسط روسای جمهور پوتین و اردوغان مبنی بر این است که آنها باید قبل از هر چیز و  فارغ از هرگونه شعار جدیدی که ممکن است ذهن آنان را درگیر کند، با هدف سرکوب همه این گروه های تروریستی اقدام کرده و تروریست ها را در «هیئت التحریر الشام» منزوی کنند».

در حالی که انتظار می رود توافق نهایی در مورد کاهش تنش در ادلب حاصل شده باشد، منابع از تجمع نیروهای ارتش سوریه در امتداد مرز سوریه از یک طرف و تجمع گروه های نظامی ترکیه در طرف دیگر مرز خبر می دهند. در این زمینه نمایندگان مخالف حتی در سوچی نیز بار دیگر اظهارات تهاجمی خود را انجام داده اند؛ «دیمیتری پسکوف»گفت: دو طرف التزام خود به توافق‌های پیشین را تکرار کردند و بر نیاز به اجرای این موافقت‌نامه‌ها با پاک‌سازی ادلب از گروه‌های تروریستی تاکید کردند؛ در حالی که گروهی هنوز در آنجا هستند و می‌توانند تهدیدی برای حمله شدید به ارتش سوریه ایجاد کنند».

ترکیه همچنان روسیه را به نقض توافق آتش بس در شمال غرب سوریه در ۵ مارس ۲۰۲۰ متهم می کند در حالی که روسیه مدعی است که ترکیه به تعهدات خود عمل نمی کند و قادر نیست تروریست ها را از مخالفان مسلح جدا کند. برای این اتهامات متقابل، دو رئیس جمهوری از اظهارات صحیح سیاسی استفاده می کنند در حالی که نارضایتی آنها از این وضعیت توسط وزیران خارجه، دبیران مطبوعات و نمایندگان مجلس بیان می شود.

با وجودی که روابط اقتصادی بین روسیه و ترکیه عمدتا بدون مشکل بوده اما روابط سیاسی آنان اغلب یک موضوع مورد بحث است. با این حال، پوتین و اردوغان در هر بار ملاقات با یکدیگر درگیری ها را کاهش داده و مسیری برای همکاری های جدید ایجاد می کنند. دلیل آن این است که دو کشور علیرغم تفاوت های تاکتیکی، اهداف استراتژیک مشترکی دارند. رهبران ترکیه و روسیه بر این باورند که دیکتاتوری غرب غیرقابل پذیرش است و نقش اصلی در شرق باید به قدرت های منطقه ای تعلق گیرد. تا زمانی که دوطرف این اهداف را دنبال کنند، اتحاد روسیه و ترکیه برای هر دو طرف مفید و پا بر جا خواهد بود.

پایان/